Brzuch po porodzie to problem, który dotyczy wielu kobiet. Zapoznaj się z artykułem, który w oparciu o medyczną wiedzę opisuje anatomię tkanek brzucha i pozwala zrozumieć procesy prowadzące do utraty elastyczności i wiotczenia skóry w tym obszarze.
Brzuch po porodzie bywa przyczyną kompleksów. Włókna tkanki łącznej, które nadają skórze elastyczność („rozciągliwość”) i wytrzymałość na działanie sił rozciągających, wytwarzane są głównie przez fibroblasty (komórki skóry). Jednak w czasie ciąży metabolizm fibroblastów ulega spowolnieniu, spowalniając jednocześnie syntezę włókien elastylowych i kolagenowych. Na strukturę włókien negatywny wpływ wywierają również ciążowe zmiany hormonalne – w efekcie obniża się ich wytrzymałość mechaniczna. Dochodzi do „pękania” włókien i ścieńczenia skóry; skóra staje się wiotka, a w miejscach największego naprężenia – szczególnie na brzuchu – pojawiają się rozstępy.
Rozstępy skórne (striae distensae) mają postać równoległych, wrzecionowatych pasm ścieńczałej skóry pozbawionej przydatków i marszczącej się „bibułkowato”. W początkowym stadium są wyniosłe, obrzękowe, sino-czerwone i dobrze widoczne, z czasem ulegają zanikowi i stają białoróżowe.
W czasie ciąży zachodzą zmiany również w mięśniu macicznym: zarówno anatomiczne, jak i fizjologiczne. Zwiększeniu ulegają włókna mięśniowe (ich długość i przekrój) oraz poziom uwodnienia tkanki łącznej. W rezultacie tych procesów dochodzi do znacznego powiększenia pojemności i masy macicy. Podczas połogu mięśnie prążkowane dna macicy i przepony miednicy stopniowo odzyskują napięcie, a dno macicy zaczyna się obniżać (o ok. 1 cm dziennie) od pępka w dół. Pod koniec pierwszego tygodnia połogu macica jest jeszcze wyczuwalna nad spojeniem łonowym; w 11. dniu po porodzie najczęściej już nie można jej wyczuć. Ale ciążowe uszkodzenia oraz znaczne rozciągnięcie mięśni i powięzi powłok brzusznych mogą prowadzić do rozstępu (rozejścia się) mięśni prostych brzucha (wzrasta ryzyko przepuklin). Natomiast nadmierne rozciągnięcie skóry grozi zrywaniem włókien elastycznych skóry i powstawaniem wspominanych rozstępów.
Wśród kluczowych mechanizmów wiotkości skóry i powstawania rozstępów w ciąży wymienia się:
Rozstępy ciążowe na skórze brzucha związane są m.in. z tempem powiększania się ciążowego brzuszka i jego obwodu. Ryzyko wystąpienia rozstępów rośnie, jeśli kobieta ciężarna szybko i znacznie przybiera na wadze.
Rozstępy skórne dotyczą ok. 90% kobiet ciężarnych, najczęściej pojawiają się w 6.–7. miesiącu ciąży.
Większość zabiegów na brzuch po porodzie zalecanych w leczeniu wiotkości skóry i rozstępów jest przeciwwskazana w okresie ciąży i laktacji. Ich wykonanie należy planować po zakończeniu karmienia piersią.
Peelingi chemiczne wskazane są w terapii płytkich rozstępów; celem zabiegów jest złuszczanie i stymulacja miejscowej odbudowy włókien macierzy skóry. Zastosowanie znajdują peelingi kwasem glikolowym lub trójchlorooctowym.
Zabiegi złuszczania mechanicznego mogą stymulować przechodzenie keratynocytów z warstwy podstawnej do górnych warstw naskórka (turnover time), przyczyniając się do pogrubienia naskórka i spłycenia rozstępów.
Mezoterapia igłowa polega na wstrzykiwaniu pod skórę substancji aktywnych. Nakłucie (uraz) pobudza procesy regeneracyjne skóry, a podane śródskórnie lub podskórnie składniki aktywne stymulują odbudowę kolagenu, pobudzają krążenie i procesy naprawcze tkanek. Zalecana jest seria 3-6 zabiegów.
Do substancji aktywnych wykorzystywanych w terapii rozstępów zalicza się:
Dermapen to urządzenie przypominające nieduży wałek zaopatrzony w bardzo cienkie i krótkie igły. Mezoterapia mikroigłowa skóry silnie stymuluje wszystkie procesy naprawcze, poprawiając stan i jakość skóry oraz zwiększa skuteczność dostarczanych do skóry składników odżywczych. Dermapen, dzięki technologii „pulsujących” igieł, umożliwia precyzyjny dobór parametrów zabiegu i głębokości iniekcji. Zaleca się wykonanie serii 3 zabiegów w odstępach 4-tygodniowych. Podobnie jak w przypadku mezoterapii igłowej wywołane licznymi nakłuciami urazy skóry stymulują procesy regeneracyjne, a przez to procesy naprawcze tkanek.
W terapii rozstępów wykorzystuje się lasery ablacyjne CO2 (10 600 nm) i Er:YAG (2940 nm), które odparowują i stymulują przebudowę zmian. Energia laserowa dociera do głębokich warstw skóry, pobudzając procesy regeneracji komórek oraz wpływając na poprawę krążenia krwi i limfy. Dobre efekty uzyskuje się w wyniku leczenia laserami frakcyjnymi, które powodują silne pobudzenie procesów gojenia i odnowy skóry dzięki dwojakiemu działaniu – dostarczeniu dużej ilości ciepła wspomagającego obkurczenie kolagenu i elastyny, a także dzięki powstałym urazom determinującym procesy regeneracyjne tkanek. Najczęściej zaleca się serię kilku do kilkunastu zabiegów w odstępach 4-6-tygodniowych. Laseroterapię warto uzupełnić mezoterapią zapewniającą odpowiednie nawilżenie i odżywienie skóry.
Technologia Maximus TriLipo polega na jednoczesnym wykorzystaniu trójpolarnej fali radiowej (TriLipo RF) i dynamicznej aktywacji mięśni (TriLipo DMA). Efektem zabiegów jest miejscowa redukcja tkanki tłuszczowej, drenaż limfatyczny płynu i poprawa napięcia skóry. Zaleca się wykonanie serii 6-10 zabiegów.
Zabiegi Ultrashape opierają się na zastosowaniu zogniskowanych fal ultradźwiękowych. Dedykowane są do napinania i ujędrniania skóry oraz redukcji zlokalizowanych depozytów tkanki tłuszczowych trudnych do usunięcia ćwiczeniami i dietą. Najczęściej zaleca się serię 3 zabiegów.
Liposhock wykorzystuje falę uderzeniową (ShockWave) i skoncentrowane ultradźwięki o podwójnej częstotliwości – terapia pobudza mikrokrążenie i metabolizm komórek tłuszczowych, przyspiesza lipolizę i redukcję nadmiaru tkanki tłuszczowej oraz stymuluje tworzenie nowych włókien kolagenowych i poprawia elastyczność skóry. Najczęściej zaleca się serię 6 zabiegów w tygodniowych odstępach.
W niektórych przypadkach koniecznie może być leczenie chirurgiczne. Np. u pacjentek po wielu ciążach i z rozstępem mięśni brzucha mogą istnieć wskazania do wykonania abdominoplastyki (plastyki brzucha). Plastyka powłok brzusznych to duża operacja, która polega na wycięciu nadmiaru skóry i tkanki tłuszczowej; możliwe jest również wykonanie plastyki mięśni brzucha.
W wyniku leczenia chirurgicznego dochodzi do wyraźnej poprawy wyglądu brzucha po ciąży, ale po zabiegu pozostaje blizna. Jednak doświadczony chirurg z reguły może zapanować linię blizny pooperacyjnej w taki sposób, by biegła wzdłuż granic jednostek estetycznych i by łatwo ukryć ją pod bielizną.
Do inwazyjnych metod kształtowania sylwetki należy liposukcja – zabieg, który polega na rozbiciu i usunięciu nagromadzonych miejscowych zasobów podskórnej tkanki tłuszczowej w celu chirurgicznego skorygowania konturów i kształtów ciała. Tłuszcz z przestrzeni podskórnej usuwany jest za pomocą kaniul i strzykawek lub kaniul i próżniowego zasysania.
Liposukcja laserowa (lipoliza laserowa) polega na usuwaniu tkanki tłuszczowej za pomocą lasera. Cienkie światłowody wprowadzane są pod skórę za pośrednictwem specjalnych kaniul. Jest to metoda mniej inwazyjna, wykonywana w znieczuleniu miejscowym. Promieniowane laserowe rozbija komórki tłuszczowe i prowadzi do uwolnienia triglicerydów. Upłynnioną tkankę tłuszczową można pozostawić do wchłonięcia i wydalenia przez organizm lub wykorzystać delikatne, niskociśnieniowe zasysanie. Zabieg laserowy wpływa również na znaczną poprawę napięcia skóry i tkanki podskórnej.
Liposukcja ultradźwiękowa, podobnie jak laserowa lipoliza, jest małoinwazyjną metodą redukcji tkanki tłuszczowej. Do uszkodzenia komórek tłuszczowych i oddzielenia ich od innych tkanek wykorzystuje się sondę emitującą ultradźwięki, a rozluźniona masa komórkowa jest odsysana.
VASER Lipo HD to metoda, która – oprócz redukcji tkanki tłuszczowej – umożliwia „rzeźbienie” kształtów ciała. Jej efektem jest nie tylko płaski brzuch, ale też smukła i wysportowana sylwetka.
Zachęcamy również do zapoznania się z następującymi materiałami: