Osocze bogatopłytkowe

Osocze bogatopłytkowe (PRP) to preparat pozyskiwany z krwi autologicznej (własnej pacjenta), w którym stężenie płytek krwi jest większe niż w osoczu fizjologicznym (naturalnym). Po raz pierwszy PRP wykorzystano podczas zabiegu kardiochirurgicznego w 1987 r. Od tego czasu dokonał się duży postęp w technologii produkcji, udało się również poszerzyć listę chorób i defektów, w których osocze bogatopłytkowe może mieć zastosowanie.

PRP było i jest przedmiotem wielu badań klinicznych, podejmowane są również próby międzynarodowej standaryzacji metod produkcji i podawania osocza bogatopłytkowego w poszczególnych jednostkach chorobowych. PRP znalazło zastosowanie nie tylko w chirurgii plastycznej (w leczeniu ran przewlekłych), medycynie sportowej i medycynie estetycznej (leczenie łysienia, zabiegi odnowy skóry twarzy), ale w wielu innych dziedzinach medycyny. Osocze bogatopłytkowe wykorzystywane jest w chirurgii twarzowo-szczękowej, chirurgii ortopedycznej i chirurgii ginekologicznej. Poszerza się również lista wskazań dermatologicznych.

Czym są płytki krwi?

Krew jest żywą tkanką (odmianą tkanki łącznej) złożoną z krwinek czerwonych, krwinek białych i krwinek płytkowych (czyli płytek krwi), zawieszonych w płynnej substancji międzykomórkowej – w osoczu.

Krwinki czerwone (erytrocyty), krwinki białe (leukocyty) i płytki krwi (trombocyty) to tzw. elementy morfotyczne krwi. Osocze, czyli płynny składnik krwi, jest heterogennym roztworem wielu białek (i soli mineralnych), w którym zawieszone są elementy morfotyczne krwi.

Płytki krwi (platelets, PLT) są swoistymi komórkami krwi w kształcie płaskiego dysku – nie mają jądra komórkowego, ale zawierają podstawowe organella, np. mitochondria. Ich cytoszkielet jest dobrze zorganizowany, co pozwala utrzymać dyskoidalny kształt i zmieniać go w wyniku aktywacji. Płytki krwi zawierają także swoiste ziarnistości sekrecyjne i zaopatrzone są w liczne receptory błonowe, dzięki którym są to komórki niezwykle pobudliwe. Wykazują aktywny metabolizm; w regulacji metabolizmu trombocytów udział biorą hormony, np. insulina i trombopoetyna.

Bezjądrzaste płytki są najmniejszymi elementami morfotycznymi krwi ssaków.
W naszym organizmie każdego dnia powstaje ok. 1×1011 płytek krwi, które – mówiąc w skrócie – powstają na skutek różnicowania, dojrzewania i fragmentacji cytoplazmy dojrzałych megakariocytów .

W warunkach fizjologicznych we krwi człowieka płytki występują w liczbie 150–400×109/l. Większość płytek we krwi (>90%) ma średnicę mniejszą niż 3 μm (trzy tysięczne milimetra) i objętość 5–10 fl (1 femtolitr = 10-15 litra, czyli 0,000 000 000 000 001 litra). Płytki przeżywają we krwi ok. 7–10 dni.

Megakariocytopoeza (procesy w wyniku których tworzone są płytki krwi) obejmuje stadia przekształcania macierzystych komórek szpiku do dojrzałych megakariocytów, z których odłączają się płytki krwi. W regulacji megakariocytopoezy uczestniczą liczne cytokiny i hormony.

Płytki krwi mają zdolność do syntezy białek, ale to nie wszystko. Wyniki badań z 2014 r. wskazują, że PLT (czyli fragmenty cytoplazmy megakariocytów bez jądra komórkowego) mogą tworzyć nowe komórki, które pod względem strukturalnym i funkcjonalnym są podobne do płytek, z których powstały.

Płytki krwi odgrywają istotną rolę w procesie krzepnięcia krwi. Ich błona komórkowa jest bardzo podatna na działanie bodźców, co umożliwia im szybką adhezję i agregację. Z wewnątrzkomórkowych ziarnistości płytek uwalnianie są różne substancje, w tym czynniki wzrostu, które wspierają regenerację uszkodzonych tkanek. Uwalniane czynniki chemotaktyczne i wzrostowe odpowiadają również za interakcje płytek z innymi komórkami, takimi jak neutrofile, monocyty/makrofagi, fibroblasty.

Błona komórkowa płytek krwi ma budowę trójwarstwową, na którą składa się podwójna warstwa fosfolipidów z białkami błonowymi. Ta zaś osłaniana jest przez specjalną warstwę węglowodanową (glikokaliks), która zawiera glikoproteiny o właściwościach receptorów czynników aktywujących lub hamujących czynność PLT. W jej składzie znajdują się też białka osocza i kwasy sjalowe, dzięki którym powierzchnia komórki ma ujemny ładunek, zapobiegający zlepianiu się płytek i przyleganiu do innych komórek krwi czy śródbłonka.

Ziarnistości α i δ (alfa i delta), zawarte w płytkach krwi, otoczone są błoną plazmatyczną. W ziarnistościach α znajdują się płytkowe metabolity syntetyzowane w megakariocytach. Wgłębienia błony do wnętrza komórki tworzą system otwartych kanalików, zapewniających łączność między wnętrzem płytki a środowiskiem (przez kanaliki wydostają się substancje uwalniane z ziarnistości wewnątrzpłytkowych). Poza tym w płytkach krwi znajdują się nieliczne mitochondria i peroksysomy – pęcherzykowate struktury (mikrociała) posiadające enzymy oksydacyjne, które mogą utleniać różne związki, np. reaktywne formy tlenu (wolne rodniki). Płytki krwi, m.in. za sprawą peroksysomów, mogą spowalniać procesy starzenia komórkowego.

Jak wspominaliśmy, płytki krwi są głównym elementem w procesach hemostazy i tworzenia zakrzepów. Biorą udział w uszczelnianiu i zapewnianiu integralności ściany naczyniowej. W przypadku uszkodzenia śródbłonka naczynia płytki łączą się z czynnikiem von Willebranda, przyłączają się do kolagenów i innych białek ściany naczyniowej. Ulegają pobudzeniu i dochodzi do uwalniania produktów syntetyzowanych w ziarnistościach po aktywacji.

Płytki krwi pełnią także role transportowe i fagocytarne (pochłaniania i trawienia mikroorganizmów). Uczestniczą w odczynie zapalnym i procesach angiogenezy – tworzenia nowych naczyń krwionośnych. Nieprawidłowości w powstawaniu i czynności płytek są źródłem różnych stanów patologicznych.

Co to jest osocze bogatopłytkowe?

Osocze bogatopłytkowe (platelet rich plasma, PRP) jest produktem inżynierii tkankowej. To autologiczny preparat krwiopochodny, w którym znajdują się skoncentrowane płytki krwi zawieszone w małej objętości osocza. Proces produkcji PRP polega na pobraniu krwi obwodowej od pacjenta i jej wirowaniu skutkującym oddzieleniem elementów morfotycznych krwi (różniących się ciężarem).

Koncentracja płytek krwi w osoczu bogatopłytkowym wiąże się z wyższym stężeniem płytkopochodnych czynników wzrostu (growth factors; GF), które uczestniczą w procesach regeneracyjnych tkanek. GF to białka magazynowane w płytkowych ziarnistościach α, które są wydzielane i przekształcane w formy bioaktywne w czasie aktywacji płytek. Ponad 95% płytkopochodnych czynników wzrostu ulega sekrecji podczas pierwszej godziny po aktywacji płytek krwi.

Osocze bogatopłytkowe może zawierać od 2 do 9 razy więcej płytek w jednostce objętości niż krew fizjologiczna. Według doniesień, mniejsze (niż dwukrotne) stężenia PLT nie przyspieszają procesów gojenia; natomiast zastosowanie znacznie wyższych stężeń nie przekłada się na lepsze efekty terapeutyczne. Wyróżnia się ponadto osocza bogatopłytkowe z dużą zawartością leukocytów (LR-PRP, leukocyte-rich platelet plasma) oraz z minimalną zawartością leukocytów (LP-PRP, leukocyte-poor platelet plasma).

Do kluczowych czynników wzrostu zawartych w płytkach krwi należą:

• transformujący czynnik wzrostu β1 (transforming growth factor β1, TGF-β1);
• płytkopochodny czynnik wzrostu (platelet-derived growth factor, PDGF);
• insulinopodobny czynnik wzrostu 1 (insulin-like growth factor 1, IGF-1);
• naczyniowo-śródbłonkowy czynnik wzrostu (vascular-endothelial growth factor, VEGF);
• nabłonkowy czynnik wzrostu (epidermal growth factor, EGF);
• czynnik wzrostu fibroblastów (fibroblast growth factor, FGF).

TGF-β1 i PDGF stymulują proliferację komórek mezenchymalnych oraz wytwarzanie składników macierzy pozakomórkowej. PDGF to silny stymulator procesu gojenia – płytkopochodny czynnik wzrostu bierze w nim udział od pierwszych godzin po zranieniu i jest wydzielany do zamknięcia rany. PDGF stymuluje proliferację fibroblastów i pobudza produkcję składników macierzy zewnątrzkomórkowej; promuje syntezę kolagenu, reguluje wydzielanie kolagenazy i pełni funkcję czynnika proangiogennego.

TGF-β stymuluje ekspresję genów, które kodują integryny (receptory transbłonowe) oraz białka macierzy zewnątrzkomórkowej. Białka należące do rodziny transformujących czynników wzrostu β hamują proliferację makrofagów i limfocytów, pobudzają angiogenezę, stymulują fibroblasty do produkcji kolagenu oraz regulują sekrecję kolagenozy – wpływają regulacyjnie na procesy degradacji macierzy zewnątrzkomórkowej. Płytki krwi uwalniają TGF-β1 oraz TGF-β2, czyli izoformy, które dominują przede wszystkim po urodzeniu. M.in. dzięki temu rany i nieduże ubytki skóry, które powstały w czasie okresu płodowego, goją się bez blizn.

EGF promuje procesy różnicowania i replikacji komórek nabłonkowych. Wpływa także na aktywność fibroblastów uczestniczących w regeneracji tkanki i reguluje sekrecję kolagenozy.

FGF modyfikuje organizację kolagenu i jest angiogenny – stymuluje angiogenezę, podobnie jak VEGF. Naczyniowo-śródbłonkowy czynnik wzrostu stymuluje proliferację komórek śródbłonka, przyczynia się do budowy nowych naczyń na rusztowaniu z kolagenu i innych białek macierzy zewnątrzkomórkowej. Uczestniczy też w regulacji procesów tworzenia włókien kolagenowych.

IGF reguluje procesy wzrostu komórek, aktywuje keratynocyty i stymuluje proliferację komórek progenitorowych naskórka (komórek macierzystych służących do regeneracji naskórka); IGF-1 przyspiesza procesy gojenia w ścięgnach.

Warto nadmienić, że procesom tworzenia nowych naczyń towarzyszą zwykle makrofagi, które wydzielają własne czynniki proangiogenne i ułatwiają formowanie nowego naczynia oraz stymulują procesy regeneracyjne. Makrofagi produkują i magazynują wiele czynników wzrostu i cytokin, które uczestniczą w procesach naprawczych organizmu. Stanowią źródło czynników wzrostu (np. TGF-β1) oraz wpływają na nasilenie wielu procesów, które przebiegają w początkowych fazach gojenia (jak różnicowanie komórek progenitorowych w miofibroblastach).

Zastosowanie osocza w medycynie

Ferrari i wsp. po raz pierwszy zastosowali autologiczne koncentraty osocza (o dużym stężeniu płytek krwi i czerwonych krwinek) podczas operacji kardiochirurgicznej w 1987 r. Wcześniej zespół opracował nową metodę produkcji preparatów. Dzięki PRP istotnie zredukowano zapotrzebowanie na transfuzje krwi i jej składniki w czasie zabiegu, a w okresie pooperacyjnym nie zaobserwowano powikłań infekcyjnych związanych z transfuzją homologiczną (od innego dawcy).

Osocze bogatopłytkowe znajduje zastosowanie w leczeniu przewlekłych ran, chirurgii twarzowo-szczękowej i chirurgii ginekologicznej. Opisano działanie przeciwbólowe PRP (m.in. redukcję i skrócenie czasu dolegliwości bólowych) u pacjentek po dużych zabiegach ginekologicznych) . Potwierdzono także kliniczne korzyści ze stosowania PRP w leczeniu owrzodzeń i ran. Czynniki wzrostu mogą inicjować gojenie przez indukcję podziałów komórkowych i pobudzenie tworzenia nowej macierzy. Procesom regeneracji, reepitelializacji (odbudowy nabłonka) i angiogenezy uszkodzonych tkanek sprzyja ponadto redukcja zapalenia i supresji wydzielania cytokin. Osocze bogatopłytkowe może też zmniejszać ryzyko zakażeń uszkodzonych tkanek (stanowi ochronę przed niektórymi bakteriami) .

Osocze bogatopłytkowe wykorzystuje się w ortopedii i medycynie sportowej, zwłaszcza w leczeniu chorych na tendinopatie – przewlekłe zespoły bólowe związane z przeciążeniem ścięgien (wykazano korzyści ze stosowania PRP w leczeniu zmian stawu kolanowego) .

Zauważmy, że z krwi obwodowej pozyskuje się nie tylko osocze bogatopłytkowe (PRP), ale też preparaty płytkowe z dużą zawartością fibryny (platelet-rich fibrin, PRF) wykorzystywane w chirurgii twarzowo-szczękowej oraz w leczeniu opornych owrzodzeń skóry.

Wyniki badań wskazują, że w składnikach komórek krwi kryje się duży i wszechstronny potencjał terapeutyczny.

Wskazania do zabiegu z użyciem osocza

W medycynie estetycznej osocze bogatopłytkowe najczęściej wykorzystywane jest w celu odnowy skóry twarzy i leczenia łysienia, a także w celu korekcji blizn potrądzikowych i rozstępów. Podczas tzw. wampirzego liftingu PRP, przywraca skórze jędrność i prawidłowy koloryt. Dzięki połączeniu osocza bogatopłytkowego z mezoterapią skóry głowy dochodzi do przejścia mieszków włosowych od stanu uśpienia do stanu aktywnego, a w konsekwencji – do pobudzenia odrastania włosów.

Mezoterapia osoczem bogatopłytkowym owłosionej skóry głowy zapobiega nadmiernemu wypadaniu włosów, wzmacnia włosy zniszczone oraz przyspiesza porost włosów. Korzyści ze stosowania PRP wykazano w leczeniu łysienia androgenowego i plackowatego. Międzyzabiegowa terapia osoczem bogatopłytkowym umożliwia także uzyskanie lepszych efektów przeszczepiania włosów metodą FUE (przeszczepianie bardzo małych fragmentów skóry z mieszkami włosowymi).

„Wampirzy lifting”, czyli mezoterapia osoczem bogatopłytkowym skóry twarzy, wykonywany jest w celu rewitalizacji skóry twarzy, szyi i dekoltu, poprawy jej elastyczności i nawilżenia. Wskazanie do zabiegu stanowi skóra wymagająca odnowy, odżywienia, z objawami starzenia – jak zmarszczki mimiczne np. „kurze łapki”, cienie pod oczami. Metoda umożliwia także rewitalizację ust. Wampirzy lifting stosowany po innych procedurach z zakresu medycyny estetycznej lub chirurgii plastycznej wspomaga procesy regeneracji skóry. PRP stosuje się też w celu odmłodzenia skóry dłoni.

Za pomocą osocza bogatopłytkowego można leczyć rozstępy skórne – próby kliniczne wykazują, że śródskórne iniekcje PRP wpływają na wzrost liczby włókien elastyny, ich wydłużenie i pogrubienie. W leczeniu blizn (m.in. blizn atroficznych) najlepsze efekty można uzyskać, łącząc 3 metody lecznicze: terapię osoczem płytkowym z zabiegami laserem ablacyjnym CO2 oraz przeszczepem autologicznej tkanki tłuszczowej. W przypadku blizn potrądzikowych natomiast najkorzystniejsze rezultaty uzyskuje się, łącząc PRP z mikronakłuwaniem (mezoterapią).

Osocze bogatopłytkowe w niektórych przypadkach włącza się do zabiegów autologicznego przeszczepu tkanki tłuszczowej (polegających na aspiracji tłuszczu pacjenta i podaniu go w inne okolice ciała w celach estetycznych i/lub rekonstrukcyjnych). Istnieją doniesienia, które wskazują, że wykorzystanie osocza bogatopłytkowego może poprawiać jakość przeszczepianego tłuszczu.
Płytkowe czynniki wzrostu dodane do pobranego tłuszczu (przed przeszczepieniem) wpływają na adipocyty i stymulację komórek mezenchymy. Wyniki obserwacji klinicznych wskazują, że PRP przyspiesza rewaskularyzację i zwiększa przeżycie przeszczepionych komórek. Poza tym przyspiesza proces gojenia oraz redukuje ryzyko powikłań. PRP z transferem tłuszczu autologicznego stosuje się w niektórych zabiegach ginekologii plastycznej (np. w przeszczepieniu tkanki tłuszczowej do wargi sromowej większej).

Podejmowane są również próby wykorzystania osocza bogatopłytkowego w celu powiększania piersi, a mówiąc ściślej – w dwóch nowych metodach terapeutycznych. Pierwsza z nich polega na połączeniu transferu tkanki tłuszczowej z osoczem bogatopłytkowym w celu uwydatnienia piersi. Dzięki PRP, prócz zwiększenia rozmiaru piersi, można uzyskać poprawę ich jędrności i kształtu oraz odnowę skóry. Druga opcja terapeutyczna opiera się na oddzielnym zastosowaniu PRP w zabiegach odnowy – odmłodzenia piersi. Czynniki wzrostu, wydzielane przez płytki krwi, indukują produkcję nowych tkanek i włókien kolagenowych oraz stymulują angiogenezę. Estetycznym efektem zabiegu jest młodszy wygląd piersi.

Przebieg zabiegu (mezoterapia twarzy i owłosionej skóry głowy)

Zabieg poprzedza konsultacja lekarska i szczegółowy wywiad medyczny. Lekarz wyjaśnia przebieg procedury, jej możliwości i ograniczenia oraz możliwe działania niepożądane.

Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym powierzchniowym (krem znieczulający nakładany jest ok. 30 minut przed podaniem PRP).

Procedurę rozpoczyna pobranie niewielkiej ilości krwi żylnej od pacjenta (zwykle 8-24 ml). Najczęściej krew pobierana jest z żyły kończyny górnej w okolicy zgięcia łokciowego. Po nałożeniu opaski uciskowej na kończynę pacjenta (powyżej miejsca wkłucia) i dezynfekcji skóry wykonuje się wkłucie i zwalnia opaskę. Po pobraniu krwi pacjent uciska miejsce wkłucia gazikiem ze środkiem dezynfekującym.

Krew (połączona z odpowiednią ilością antykoagulantu) umieszczana jest w specjalnym separatorze, a następnie w wirówce. Po odwirowaniu (trwającym zwykle kilka minut) płytki krwi zostają odseparowane od erytrocytów i leukocytów. W probówce widać warstwowe oddzielenie PRP (górna warstwa) od innych składników krwi.

Koncentrat bogatopłytkowy, który zawiera niewielką ilość osocza i duże stężenie płytek krwi, jest pobierany do osobnej strzykawki. Najczęściej do osocza bogatopłytkowego dodaje się „aktywator” (np. chlorek wapnia lub trombinę), który stymuluje degranulację czynników wzrostu (aktywuje uwalnianie płytkowych czynników wzrostu). Tak przygotowany preparat jest gotowy do podania pacjentowi. PRP wprowadzane jest metodą iniekcji – mezoterapia polega na wykonaniu wielu precyzyjnych nakłuć za pomocą bardzo cienkich igieł.

Podczas wampirzego liftingu osocze podawane jest w formie mikrodepozytów, które – wraz z serią nakłuć – powodują pobudzenie procesów regeneracji skóry twarzy. Mezenchymalne komórki macierzyste i fibroblasty są stymulowane do produkcji kolagenu i odnowy biologicznej tkanek. W ten sposób można ostrzykiwać skórę twarzy, szyi, dekoltu i stronę grzbietową dłoni. Osocze bogatopłytkowe można też podawać liniowo, wzdłuż zmarszczek i fałdów skóry.

W trakcie zabiegu mezoterapii owłosionej skóry głowy uwolnione płytkowe czynniki wzrostu inicjują procesy, które prowadzą do wzrostu grubości naskórka, wzrostu liczby włosów mieszkowych oraz poprawy mikrokrążenia. Dochodzi do zwiększenia liczby drobnych naczyń krwionośnych – zwłaszcza w obrębie mieszków włosowych. PRP stymuluje szybsze przejście mieszków włosowych z fazy telogenu do fazy anagenu (ze stanu uśpienia do fazy wzrostu włosa) i pobudza porost włosów.

Zabieg trwa ok. 30-45 minut.

Zabieg laserem frakcyjnym z maską z osocza

Lasery frakcyjne, stosowane w zabiegach resurfacingu, stymulują fibroblasty do intensywnej produkcji kolagenu. „Frakcyjny” oznacza, że działaniu lasera poddana jest tylko „frakcja” – fragment skóry. Emitowana wiązka światła działa wybiórczo tylko na pewną część powierzchni skóry, a nie na całą jej powierzchnię. W ten sposób powstają tzw. strefy terapeutyczne (strefy mikrouszkodzeń), czyli pionowe mikrokolumny w skórze, między którymi znajdują się „mostki” nieleczonej (nienaruszonej) skóry. Dzięki strefom wolnym od mikrouszkodzeń można uzyskać krótszy okres gojenia pozabiegowego niż po tradycyjnych procedurach ablacyjnych (polegających na usuwaniu tkanki „poziomo”).

Do laserów frakcyjnych należą:

• ablacyjne systemy laserowe, które ogrzewają i odparowują naskórek i skórę właściwą, tworząc mikroskopowe strefy leczenia (do frakcyjnych laserów ablacyjnych należy np. laser CO2 i laser Er: Yag)
• nieablacyjne systemy laserowe, które denaturują białka, ale nie powodują odparowania – waporyzacji (stosują niższe temperatury niż lasery ablacyjne) i nie uszkadzają warstwy rogowej naskórka (co wiąże się z zachowaniem ochronnej bariery naskórkowej).

Lasery ablacyjne pozwalają uzyskać lepsze efekty estetyczne niż lasery nieablacyjne, jednak wymagają dłuższego okresu rekonwalescencji oraz wyłączenia ze zwyczajowej aktywności (zabiegi nieablacyjne wiążą się z minimalnym okresem rekonwalescencji). Dlatego ablacyjny resurfacing frakcyjny, choć jest skuteczną metodą redukcji zmarszczek i blizn potrądzikowych, ma swoje ograniczenia. Utrzymujący się rumień pozabiegowy i dłuższy czas rekonwalescencji (w porównaniu z laserami nieablacyjnymi) może wymagać zmian codziennego funkcjonowania pacjentów. Jednak osocze bogatopłytkowe, jak wskazują wyniki badań, może efektywnie wspomagać procesy gojenia pozabiegowego i skracać czas utrzymywania się objawów niepożądanych po resurfacingu ablacyjnym.

Zaobserwowano, że synergistyczny efekt terapeutyczny można uzyskać, łącząc terapię osoczem bogatopłytkowym z zabiegami laserem frakcyjnym CO2. Wśród korzyści z łącznego stosowania obu metod wymienia się:

• istotną redukcję rumienia i obrzęku,
• zmniejszenie świądu i uczucia dyskomfortu,
• wzrost liczby włókien kolagenowych i fibroblastów,
• redukcję ryzyka wystąpienia stanów zapalnych i przebarwień,
• mniejszą przezskórną utratę wody,
• zachowanie ciągłości połączenia skórno-naskórkowego.

Oprócz iniekcji i mezoterapii, osocze bogatopłytkowe może być stosowane w postaci tzw. maski komórkowej. Maska, nałożona na skórę po zabiegu laserowym, redukuje rumień i obrzęk, przyspiesza gojenie i skraca okres rekonwalescencji pozabiegowej. PRP podawane między zabiegami resurfacingu utrwala również ich rezultaty. Co więcej, mikrokolumienki, czyli kontrolowane mikrouszkodzenia skóry wytworzone podczas ablacyjnych zabiegów frakcyjnych, ułatwiają transport przeznaskórkowy substancji, zwiększając skuteczność działania maski z osocza bogatopłytkowego.
Autologiczna maska komórkowa może być również oddzielnym zabiegiem wykorzystywanym w celu regeneracji skóry twarzy.

Efekty zabiegu (wampirzy lifting, leczenie łysienia)

• Mezoterapia skóry głowy

Mezoterapia skóry głowy – efekty udowodnione klinicznie:

• PRP w leczeniu łysienia androgenowego (postępującej degradacji mieszków włosowych związanej ze stężeniem androgenów): po 3 sesjach terapeutycznych z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego dochodzi do zwiększenia liczby i gęstości włosów . Metoda może stanowić uzupełnienie lub alternatywę dla innych metod obarczonych ryzkiem działań niepożądanych.
• PRP w leczeniu łysienia plackowatego (utraty włosów w przebiegu stanu zapalnego – choroba dotyka najczęściej osoby młode): wspomaga i przyspiesza wzrost włosów oraz korzystnie wpływa na jakość nowych włosów.
• Połączenie PRP (podanie międzyzabiegowe) z przeszczepieniem włosów metodą FUE: przyspiesza wzrost włosów i regenerację skóry głowy oraz redukuje utratę przeszczepionych włosów w fazie katagenu.

• Wampirzy lifting – efekty

Odnowa skóry jest procesem, który wymaga czasu – pełny efekt wampirzego liftingu widoczny jest po ok. 2-3 miesiącach. Ale pierwsze rezultaty można zaobserwować już kilka-kilkanaście dni po zabiegu (przede wszystkim poprawę nawodnienia skóry).

Z wiekiem zmniejsza się ilość kwasu hialuronowego w skórze, prowadząc do redukcji ilości wody związanej przez kwas hialuronowy, a w dalszej perspektywie – do wysuszenia i pomarszczenia starzejącej się skóry. PRP jednak zwiększa sekrecję kwasu hialuronowego, co przekłada się na wyższy stopień uwodnienia skóry, poprawę jej napięcia i elastyczności.

Do kluczowych promotorów starzenia skóry należą redukcja syntezy kolagenu i niekorzystne zmiany dotyczące samych fibroblastów (w tym zmniejszenie interakcji międzykomórkowych). Ponadto skutkiem przewlekłej eskpozycji na promieniowanie ultrafioletowe jest nadmiar reaktywnych form tlenu (ROS), które przyczyniają się do degradacji komórek macierzy pozakomórkowej, a w konsekwencji przyspieszają procesy starzenia. PRP, wraz z czynnikami wzrostu, cytokinami i innymi związkami biologicznie aktywnymi, indukuje procesy regeneracji komórek i odnowy skóry. Osocze bogatopłytkowe wpływa na wzrost ekspresji metaloproteinaz macierzy pozakomórkowej, które uczestniczą w degradacji uszkodzonych składników macierzy pozakomórkowej. PRP, pobudzając procesy proliferacji i różnicowania komórek skóry, przyczynia się do przebudowy macierzy.

Po zabiegu z osoczem bogatopłytkowym jakość skóry ulega polepszeniu. Osocze bogatopłytkowe poprawia ukrwienie skóry twarzy i wyrównuje jej koloryt. Przebudowa i regeneracja włókien kolagenowych wpływa na poprawę jędrności, gęstości i nawilżenia skóry oraz na wyrównanie płytkich zmarszczek. „Wampirzy lifting” przywraca skórze zdrowie i młodość.

Optymalne efekty mezoterapii skóry twarzy uzyskuje się, wykonując kilka zabiegów w ciągu roku. Najczęściej zaleca się podawanie osocza w serii co ok. 2-4 tygodnie.

Powikłania po zabiegu

Autologiczne osocze bogatopłytkowe jest materiałem w pełni biokompatybilnym, a więc bardzo bezpiecznym. Ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej lub nietolerancji jest minimalne – praktycznie bliskie zeru, ponieważ PRP jest materiałem autologicznym – pozyskiwanym z własnych tkanek pacjenta.

Nie opisano jeszcze żadnych działań niepożądanych związanych z terapią PRP, poza skutkami wynikającymi z iniekcji i mechanicznego podrażnienia skóry. Po zabiegu może wystąpić niewielki obrzęk i rumień (efekt nakłuć), które powinny ustąpić samoistnie w ciągu doby. W miejscu podania osocza obserwuje się też drobne siniaki, które ustępują zwykle w ciągu kilku dni.

Mimo to mogą istnieć przeciwwskazania do zabiegu z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego, m.in:

• ostra infekcja wirusowa i stany zapalne skóry,
• choroby nowotworowe,
• choroby autoimmunologiczne,
• ciąża i karmienie piersią,
• zaburzenia krzepliwości krwi,
• przyjmowanie leków wydłużających czas krzepnięcia.

Kluczowym warunkiem bezpieczeństwa procedury jest przeprowadzenie całego procesu (od pobrania krwi przez przygotowanie i iniekcje PRP) w warunkach sterylnych.

Zabiegi z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego wykonuje lekarz.

Osocze bogatopłytkowe - cena

Istnieją różne metody przygotowania osocza bogatopłytkowego; można podzielić je na metody manualne i mechaniczne. W wyniku procedur manualnych mogą powstawać preparaty różniące się pod względem ilości otrzymanego PRP i jego ostatecznej jakości. Na rynku dostępne są też gotowe systemy do produkcji osocza bogatopłytkowego w powtarzalny sposób.

Zależnie od użytego zestawu preparaty PRP mogą różnić się stopniem koncentracji PLT, sposobami i czasem wirowania. Inna może być także objętość pobieranej krwi i pewne elementy techniczne produkcji koncentratu bogatopłytkowego.

Cena zabiegu z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego zależy od kilku czynników, w tym od leczonego obszaru oraz od rodzaju zastosowanego zestawu do otrzymywania PRP. Przed zabiegiem niezbędna jest konsultacja lekarska.

Zestaw Regeneris (jeden z najpopularniejszych systemów do pozyskiwania osocza bogatopłytkowego) – ceny zabiegu osoczem bogatopłytkowym w naszej placówce we Wrocławiu:

Zestaw Proteal – ceny zabiegu osoczem bogatopłytkowym w naszej placówce w Warszawie:

Każdy zabieg z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego wykonywany jest przez doświadczonego specjalistę.

Lekarze wykonujący zabiegi z zastosowaniem osocza bogatopłytkowego (Regeneris lub Proteal):

Wrocław – osocze bogatopłytkowe Regeneris

• dr n. med. Maria Rybak
• dr n. med. Agnieszka Burkacka

Warszawa – osocze bogatopłytkowe Proteal

• lek. med. Małgorzata Legocka
• dr n. med. Michał Kowalczewski

W celu umówienia się na konsultację zapraszamy do kontaktu.

Źródła:

Kim H, Gallo J. Evaluation of the effect of platelet-rich plasma on recovery after ablative fractional photothermolysis. JAMA Facial Plast Surg. 2015;17(02):97–102.

Kang RS, Lee MK, Seth R et al. Platelet-rich plasma in cosmetic surgery. Int J Otorhinolaryngol Clin. 2013;5(01):24–28.

Schwertz H., Rowley J.W., Tolley N.D. et al. Assessing protein synthesis by platelets. Methods Mol. Biol. 2012; 788: 141-153.

Dohan Ehrenfest DM., Andia I., Zumstein M.A. et al. Classification of platelet concentrates (Platelet-Rich Plasma-PRP, Platelet-Rich Fibrin-PRF) for topical and infiltrative use in orthopaedic and sports medicine: current consensus, clinical implications and perspectives. Muscles Ligaments Tendons J. 2014; 4: 3–9.

Singh B, Goldberg LJ. Autologous platelet-rich plasma for the treatment of pattern hair loss. AmJ Clin Dermatol. 2016;17(4):359–367.

Ferrari M., Zia S., Valbonesi M.et al. A new technique for hemodilution, preparation of autologous platelet-rich plasma and intraoperative blood salvage in cardiac surgery. Int. J. Artif. Organs 1987; 10: 47–50.

Maśliński S., Ryżewski J. (red.). Patofizjologia. Podręcznik dla studentów medycyny. T. 1 i 2. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.

Gkini MA, Kouskoukis AE, Tripsianis G et al. Study of platelet-rich plasma injections in the treatment of androgenetic alopecia through an one-year period. J Cutan Aesthet Surg. 2014;7(4):213–219.

Na JI, Choi JW, Choi HR et al. Rapid healing and reduced erythema after ablative fractional carbon dioxide laser resurfacing combined with the application of autologous platelet-rich plasma. Dermatol Surg. 2011;37(4):463–468.

Saluk J., Bijak M., Ponczek M et al. Powstawanie, metabolizm i ewolucja płytek krwi. Postepy Hig Med Dosw. 2014; 68: 384-391.

Betsi EE, Germain E, Kalbermatten DF et al. Platelet-rich plasma injection is effective and safe for the treatment of alopecia. Eur J Plast Surg. 2013;36:407–412.

Bennett NT, Schultz GS. Growth factors and wound healing: biochemical properties of growth factors and their receptors. Am J Surg. 1993;165(6):728-37.

Elnehrawy NY, Ibrahim ZA, Eltoukhy AM et al. Assessment of the efficacy and safety of single platelet-rich plasma injection on different types and grades of facial wrinkles. J Cosmet Dermatol. 2017;16(1):103–111.

Fanning J., Murrain L., Flora R. et al. Phase I/II prospective trial of autologous platelet tissue graft in gynecologic surgery. J. Minim. Invasive Gynecol. 2007; 14: 633–637.

Sclafani AP, Azzi J. Platelet preparations for use in facial rejuvenation and wound healing: a critical review of current literature. Aesthetic Plast Surg. 2015;39(4):495–505.

Pikuła M., Langa P., Kosikowska P. et al. Komórki macierzyste i czynniki wzrostu w gojeniu ran. Postepy Hig Med Dosw. 2015; 69: 874-885.

Shin MK, Lee JH, Lee SJ et al. Platelet-rich plasma combined with fractional laser therapy for skin rejuvenation. Dermatol Surg. 2012;38(4):623–630.

Khatu SS, More YE, Gokhale NR et al. Plateletrich plasma in androgenic alopecia: myth or an effective tool. J Cutan Aesthet Surg. 2014;7(2):107–110.

Everts P., Knape J., Weibrich G. et al. Platelet-Rich Plasma and Platelet Gel: A Review. J Extra Corpor Technol. 2006; 38(2): 174–187.

Asif M, Kanodia S, Singh K. Combined autologous platelet-rich plasma with microneedling verses microneedling with distilled water in the treatment of atrophic acne scars: a concurrent splitface study. J Cosmet Dermatol. 2016;15(4):434–443.

Cieślik-Bielecka A., Bielecki T., Gaździk T.S. et al. Autologous platelets and leukocytes can improve healing of infected high–energy soft tissue injury. Transfus. Apher. Sci. 2009; 41: 9–12.

Lee JW, Kim BJ, Kim MN et al. The efficacy of autologous platelet rich plasma combined with ablative carbon dioxide fractional resurfacing for acne scars: a simultaneous split-face trial. Dermatol Surg. 2011;37(7):931–938.

Castillo T.N., Pouliot M.A., Kim H.J. et al. Comparison of growth factor and platelet concentration from commercial platelet-rich plasma separation systems. Am. J. Sports Med. 2011; 39:266–271.

Alves R, Grimalt R. Randomized placebo-controlled, double-blind, half-head study to assess the efficacy of platelet-rich plasma on the treatment of androgenetic alopecia. Dermatol Surg. 2016;42(4):491–497.

Cervelli V, Garcovich S, Bielli A et al. The effect of autologous activated platelet rich plasma (AA-PRP) injection on pattern hair loss: clinical and histomorphometric evaluation. BioMed Res Int. 2014;2014:760709.

Sand JP, Nabili V, Kochhar A et al. Platelet-Rich Plasma for the Aesthetic Surgeon. Facial Plast Surg. 2017;33:437–443.