Rodzaje mezoterapii igłowej

Mezoterapia to technika podania leku lub innej substancji aktywnej w formie iniekcji. Małe dawki preparatu wstrzykiwane są śródskórnie lub podskórnie w obszar poddawany terapii. Mezoterapia igłowa pozwala na utworzenie depozytu, z którego stopniowo uwalnia się substancja czynna, nie dając objawów ogólnoustrojowych, typowych dla podania drogą doustną lub dożylną. Do iniekcji w mezoterapii używa się strzykawek, pistoletów dozujących lub specjalnych iniektorów. Zabiegi przeprowadza się w sesjach, w odpowiednich odstępach czasu (kilkunastu–kilkudziesięciu dni). Wśród aktualnie stosowanych metod wymienia się mezoterapię igłową, mezoterapię mikroigłową, mezoterapię laserową i tzw. mezoterapię bezigłową.

Co to jest mezoterapia?

Nazwa „mezoterapia” pochodzi od greckiego słowa mezo („środek”) lub łacińskiego „śród”. Technika iniekcji pozwala dostarczyć składnik aktywny do skóry, omijając warstwę rogową naskórka. Substancje lecznicze, regenerujące i odżywcze transportowane są bezpośrednio do żywych warstw naskórka, skóry właściwej lub tkanki podskórnej.

Istotą zabiegów tego rodzaju jest cykliczne podawanie preparatu w małych dawkach, w wybrane miejsca. Z podanego preparatu uwalniane są substancje czynne do obstrzykiwanej tkanki. W mezoterapii wciąż obowiązują postulaty sformułowane przez Michaela Pistora, uważanego za jej twórcę: „mało, rzadko, w dobrze dobrane miejsca”.

Uznaje się, że mezoterapia narodziła się w 1952 r. za sprawą francuskiego lekarza, który pierwszy zastosował metodę wielokrotnych, powierzchownych iniekcji wokół małżowiny usznej jako technikę podania leku (prokainy). Co prawda, termin „mezoterapia” ukuł sam Pistor, który w ten sposób ustalił nazwę metody terapii chorób tkanek pochodzących z mezodermy, a od lat 70. XX w. – techniki stosowanej także w dermatologii estetycznej. Jednak leczenie za pomocą nakłuć ma długą i intersującą historię, której początki, według przekazu, sięgają V w. p.n.e.

2,5 tys. lat temu na wyspie Kos Hipokrates nakłuwał ramię chorego kolcem z opuncji. Igły z kaktusa i liście figowca (o znanym dziś działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym) miały przynieść ulgę w zespole bolesnego barku.

Aktualnie mezoterapia najczęściej kojarzona jest z medycyną estetyczną, jednak metoda ma szersze zastosowanie, m.in. w leczeniu chorób z dolegliwościami bólowymi. Technikę nakłuć wykorzystuje się np. w ortopedii, reumatologii, neurologii.

Obecnie stosuje się następujące rodzaje mezoterapii:

• mezoterapia igłowa,
• mezoterapia mikroigłowa frakcyjna (Dermapen),
• mezoterapia frakcyjna (laserowa),
• tzw. mezoterapia bezigłowa.

Mezoterapia igłowa

Mezoterapia klasyczna, czyli mezoterapia igłowa, polega na śródskórnym lub podskórnym wprowadzaniu substancji aktywnej za pomocą wstrzyknięć. Miejscowo i cyklicznie podaje się niewielkie, ale skuteczne dawki preparatu. Zgodnie z obwiązującymi zasadami, w chorobach skóry głowy (jak łysienie) zabiegi obejmują owłosioną skórę głowy, w bólu obręczy barkowej substancję aktywną podaje się w okolicę barku, a przy zmarszczkach pod oczami – w okolicę podoczodołową.

Skuteczność mezoterapii w medycynie estetycznej, zwłaszcza jako metody rewitalizacji skóry, zapewniła technice iniekcji popularność. Niestety, jednocześnie zapoczątkowała próby poszukiwania metod dostępnych nie tylko dla lekarzy. W ten sposób narodziło się pojęcie „mezoterapii bezigłowej” – termin mało udany i wewnętrznie sprzeczny. Z założenia skuteczność mezoterapii opiera się na 2 głównych mechanizmach: mezostymulacji na skutek wkłucia i działania substancji czynnej.

Zabiegi mezoterapii wywierają terapeutyczny wpływ na skórę w każdym wieku, zapewniając również efekt kosmetyczny. Mezoterapia igłowa wpływa regulacyjnie na pracę gruczołów łojowych, jest uznanym zabiegiem na cellulit oraz obrzęków z uczuciem „ciężkości nóg”. Znajduje również zastosowanie w leczeniu otyłości.

Śródskórne podawanie leków i substancji aktywnych wymaga spełnienia ściśle określonych wymogów i warunków. Preparaty muszą zapewniać dobrą penetrację i nie mogą wywoływać żadnych reakcji ubocznych. Stosuje się wyłącznie substancje dobrze rozpuszczalne w wodzie, izotoniczne i kompatybilne z innymi środkami w preparacie/strzykawce/polu podania. Technika iniekcji służy do podawania substancji o nieagresywnym, dobrze tolerowanym pH, niealergizujących i – co równie istotne – skutecznych.

Zaleca się, by podczas mezoterapii igłowej nie przekraczać liczby trzech produktów w jednej strzykawce. W sytuacjach szczególnych, kiedy pojedynczy zabieg wymaga zastosowania większej liczby preparatów, zasada nadal obowiązuje. Można po prostu dostrzykiwać nadmiarowe produkty z drugiej strzykawki.

Mezoterapia igłowa: urządzenia i postępowanie okołozabiegowe

Do wstrzyknięć w mezoterapii igłowej wykorzystuje się strzykawki jednorazowe z odpowiednio dobraną igłą, która umożliwia zachowanie precyzji działania. W użyciu są również ograniczniki na igłę, dzięki którym łatwej utrzymać stałą głębokość wkłuć, bez wydłużania czasu zabiegu. Stosuje się ponadto pistolety do wstrzyknięć z funkcją automatycznego dozowania substancji oraz specjalne multiiniektory do wielokrotnych wkłuć, które dozują zaplanowaną, stałą dawkę preparatu i umożliwiają jednoczesne wprowadzenie leku w kilku miejscach. Jednak w mezoterapii z wykorzystaniem multiiniektora nie można na bieżąco modyfikować wkłuć. Dlatego w literaturze postuluje się, by (w sytuacji wyboru między pistoletem, iniektorem i strzykawką) podstawę zabiegu stanowiła jednak metoda manualna, która doświadczonemu lekarzowi daje szerokie pole manewru.

Mezoterapia igłowa należy do metod małoinwazyjnych, skutecznych i bezpiecznych, obarczonych minimalnym ryzykiem powikłań.

Przed zabiegiem konieczna jest konsultacja, podczas której lekarz zbiera szczegółowy wywiad, przeprowadza badanie przedmowie, omawia z pacjentem punkty i strefy zabiegu oraz ustala recepturę do iniekcji.

Mezoterapię śródskórną przeprowadza się w pozycji leżącej, półleżącej lub siedzącej, wykonując nakłucia najczęściej o głębokości do 2 milimetrów, z zachowaniem odstępów 0,5 centymetra. Bolesność zabiegu można zredukować za pomocą leków miejscowych, jak maść znieczulająca EMLA.

Po odkażeniu skóra jest ostrzykiwana lekami i preparatami aktywnymi. Mieszanki, „koktajle” recepturowe lekarz może przygotować samodzielnie, dobierając skład indywidualnie do potrzeb pacjenta. Dostępne są również gotowe receptury, sporządzane przez laboratoria farmaceutyczne. Efekt terapeutyczny i kosmetyczny uzyskuje się zazwyczaj po kilku zabiegach. Co 6 miesięcy można wykonywać zabieg przypominający.

Po mezoterapii igłowej skóra może być krótkotrwale zaczerwieniona. Z reguły miejsca iniekcji są niewidoczne, w rzadkich przypadkach pojawiają się niewielkie siniaki. Po zabiegu należy przestrzegać zasad higieny, pamiętając, że każde przerwanie ciągłości skóry może stanowić wrota dla zakażenia.

Wśród przeciwwskazań do zabiegów techniką mezoterapii igłowej wymienia się:

• ciążę i karmienie piersią,
• alergie na którykolwiek składnik preparatów,
• nieuregulowaną cukrzycę,
• leczenie przeciwkrzepliwe,
• nowotwory,
• skłonność do bliznowców.

W większości przypadków klasyczną mezoterapię wykorzystuje się w celu ujędrniania skóry. Dobre efekty terapii obserwuje się również u pacjentów z cellulitem i rozstępami. Metoda znajduje zastosowanie w leczeniu otyłości miejscowej oraz przynosi wymierne korzyści w leczeniu łysienia.

Mezoterapia igłowa twarzy i jej efekty

Zabieg ujędrniający w obrębie skóry twarzy uruchamia kaskadę procesów naprawczych. Nakłuwanie hamuje ubytek kolagenu, elastyny i komórek Langerhansa, tzn. komórek układu immunologicznego (komórek prezentujących antygen). Odpowiednie preparaty (lub koktajle) wyrównują niedobory składników odżywczych i przywracają równowagę skórnych reakcji biochemicznych. W konsekwencji udaje się zahamować/cofnąć procesy patologiczne i uzyskać efekt liftingujący.

Wstrzykiwanie mikrodawek preparatów powoduje:

• nawodnienie i przywrócenie ochronnej warstwy wodno-lipidowej;
• rozjaśnienie – przywrócenie naturalnego kolorytu;
• regulacja metabolizmu wewnątrzkomórkowego.

Mezoterapia skóry głowy w leczeniu łysienia

Mezoterapię igłową zaleca się także pacjentom borykającym się z problemem wypadania włosów. Dzięki technice mikronakłuć można dostarczyć do mieszka włosowego, jego macierzy i w okolicę brodawki niezbędne substancje odżywcze, regeneracyjne i stymulujące wzrost włosa. Metoda poprawia również ukrwienie owłosionej skóry głowy (w wyniku nakłuć, ale efekt wzmocnić można, stosując odpowiednie substancje czynne).

Zabieg sprawdza się m.in. w przypadku łysienia telogenowego i anagenowego. Korzystne efekty uzyskuje się również stosując mezoterapię skóry głowy w leczeniu łysienia męskiego u kobiet (wspomagająco przy leczeniu hormonalnym). U mężczyzn w łysieniu męskim mezoterapię łączy się z leczeniem farmakologicznym.

Wśród substancji obecnych w preparatach do mezoterapii skóry głowy znajduje się m.in. biotyna, która wpływa regulująco na gospodarkę lipidową skóry i hamuje wypadanie włosów. Minoksodyl znajduje zastosowanie w terapii łysienia androgenowego, a D-pantenol stymuluje wzrost włosa, wzmacnia jego strukturę, przeciwdziała łojotokowi oraz wykazuje właściwości przeciwzapalne.

Substancje stosowane w mezoterapii

W mezoterapii igłowej zastosowanie znajdują różnorodne substancje, np. w celu rewitalizacji skóry najczęściej wykorzystuje się kwas hialuronowy – jeden z głównych komponentów macierzy pozakomórkowej, który ma zdolność wiązania wody; poprawia napięcie i elastyczność skóry. W metodzie klasycznej szczególnie istotne jest jego działanie biorewitalizujące i biostymulujące; wpływające pobudzająco na syntezę kolagenu i hamujące rozpad włókien kolagenowych. Mezoterapia kwasem hialuronowym polega na iniekcjach do skóry właściwej.

W zabiegach rewitalizacyjnych stosuje się ponadto:

• krzemionkę organiczną (krzem stymuluje proliferację fibroblastów, wspomaga regenerację włókien kolagenowych i elastyny);
• witaminy (poprawiają elastyczność, objętość i nawilżenie skóry, hamują procesy starzenia komórkowego i wykazują działanie antyoksydacyjne, hamując peroksydację związków lipidowych);
• wyciąg z wąkroty azjatyckiej, który pobudza wzrost fibroblastów i stymuluje syntezę kolagenu.

W leczeniu cellulitu wykorzystuje się:

• rutynę,
• miłorząb japoński,
• krzemionkę organiczną,
• wyciąg z karczocha zwyczajnego,
• pentoksyfilinę,
• wyciąg z nostrzyka żółtego,
• witaminy,
• l-karnitynę,
• kofeinę,
• pirogronian sodowy.

W terapii rozstępów zastosowanie znajdują:

• witaminy,
• krzemionka organiczna,
• wyciąg z wąkroty azjatyckiej,
• pirogronian sodowy,
• polidezoksyrybonukleotydy.

Cena mezoterapii igłowej (klasycznej)

Na koszt zabiegów rewitalizacyjnych metodą klasyczną wpływa m.in. rodzaj stosowanych preparatów/koktajli. Cena mezoterapii igłowej zależy też od obszaru ostrzykiwania:

Śródskórne iniekcje substancji aktywnych regulują procesy metabolizmu wewnątrzkomórkowego i pobudzają fibroblasty do wytwarzania kolagenu i elastyny. Mezoterapia igłowa wpływa korzystnie na mikrokrążenie w skórze właściwej i tkance podskórnej.

Mezoterapia frakcyjna (laserowa)

Innowacyjną formę mezoterapii stanowią zabiegi z zastosowaniem lasera frakcyjnego, który umożliwia wykonanie precyzyjnych, równomiernych mikrootworów o zaplanowanej głębokości, bez uszkodzeń sąsiednich tkanek. Technika zwiększa skuteczność transportu wybranych substancji (np. witaminy C, kwasu hialuronowego) do konkretnych warstw skóry, podnosząc tym samym efektywność zabiegu.

Pierwszy etap mezoterapii laserowej polega na zastosowaniu lasera Er:YAG, którego precyzyjna wiązka umożliwia tworzenie mikroporów z bardzo dużą dokładnością (5–10 mikronów). Procedurę (po podaniu substancji aktywnej) kończy nałożenie opatrunku okluzyjnego.

Mezoterapia laserowa umożliwia m.in. regenerację, poprawę kolorytu i elastyczności skóry, redukcję zmarszczek, zmian barwnikowych, rozstępów i blizn.

Ceny mezoterapii laserowej w Ars Estetica we Wrocławiu kształtują się następująco:

• twarz – 900 zł,
• oczy – 400 zł,
• szyja – 700 zł,
• dekolt – 1000 zł,
• twarz i szyja – 1500 zł,
• szyja i dekolt – 1600 zł,
• twarz, szyja i dekolt – 2400 zł.

Mezoterapia osoczem bogatopłytkowym

Do stosunkowo nowych technik należy mezoterapia z podaniem autologicznego osocza bogatopłytkowego. Efektem zabiegu jest pobudzenie procesów naprawczych tkanki, podobnych do naturalnych procesów indukowanych w przypadku zranienia.

Osocze bogatopłytkowe (plateled rich plasma, PRP) to koncentrat płytek krwi w małej objętości osocza, pozyskiwany z krwi własnej pacjenta w wyniku odwirowania w wirówce laboratoryjnej.

Celem autologicznej terapii komórkowej (autologous cellular regeneration, ACR) jest regeneracja i odnowa skóry na skutek aktywacji płytek i uwalniania czynników wzrostu, w tym:

• VEGF (czynnik naczyniowo-śródbłonkowy, który bierze udział w powstawaniu nowych naczyń krwionośnych i limfatycznych oraz zwiększa przepuszczalność naczyń włosowatych – poprawia mikrokrążenie);
• EGF (czynnik wzrostu nabłonka, który pobudza proliferację i różnicowanie komórek naskórka, wpływa na angiogenezę – tworzenie naczyń krwionośnych oraz wspomaga procesy naprawcze);
• TGF-b (transformujący czynnik wzrostu beta, który pobudza syntezę DNA, rozwój fibroblastów i syntezę białek zewnątrzkomórkowej macierzy – przede wszystkim produkcję kolagenu typu I oraz uczestniczy w procesach naprawczych, gojenia ran i w procesie angiogenezy);
• PDGF (płytkowopochodny czynnik wzrostu, który pobudza proliferację fibroblastów i stymuluje procesy angiogenezy).

Płytkie, śródskórne podanie mikrodepozytów osocza odmładza skórę, poprawia jej jędrność i koloryt. Zwykle ostrzykuje się skórę twarzy, szyi, dekoltu i dłoni. W medycynie estetycznej osocze bogatopłytkowe wykorzystywane jest w celu korekcji przebarwień, rozstępów i blizn potrądzikowych. Podaje się je również w mezoterapii skóry głowy w leczeniu łysienia.

Preparaty bogatopłytkowe w mezoterapii owłosionej skóry głowy wprowadzane są w powierzchownych nakłuciach. Konsekwencją indukowanych procesów jest pobudzenie komórek macierzystych w mieszkach włosowych i przejście mieszków ze stanu hibernacji (uśpienia) do stanu aktywności, a tym samym stymulacja wzrostu nowych włosów.

Warto napomknąć, że osocze bogatopłytkowe wykorzystywane jest również w medycynie regeneracyjnej: chirurgii szczękowo-twarzowej, ortopedii, stomatologii i medycynie sportowej. Płytki i uwalniane przez nie czynniki wzrostu, podane do uszkodzonych tkanek, pobudzają procesy regeneracji mięśni, ścięgien, więzadeł, tkanki chrzęstnej i kostnej.

Mezoterapia mikroigłowa frakcyjna

Metoda mezoterapii mikroigłowej frakcyjnej polega na intensywnym mikronakłuwaniu skóry, które wywołuje kontrolowany stan zapalny i prowokuje skórę do przebudowy.

W wyniku mikrourazów i mikrokrwawień dochodzi do uwalniania przez płytki krwi czynników wzrostu, które pobudzają wzrost komórek skóry i aktywują fibroblasty, stymulując jednocześnie procesy syntezy kolagenu, elastyny i kwasu hialuronowego.

Terapia mikroigłowa powoduje ujędrnienie skóry, redukcję przebarwień, rozstępów, cellulitu, blizn potrądzikowych i drobnych zmarszczek. Skóra ulega poprawie pod względem strukturalnym i funkcjonalnym; efektem serii zabiegów jest m.in. pogrubienie naskórka i poprawa jego czynności oraz zwiększenie napięcia i elastyczności skóry.

W technice mikronakłuwania wykorzystuje się mezorollery (derma rollery), pieczątki z igiełkami i Dermapen (mezoterapia mikroigłowa).

Derma roller jest rodzajem obrotowego wałka z licznymi, cienkimi igiełkami, które mają stałą długość (zwykle 0,2–4 mm), bez możliwości regulacji (co, jak wspominaliśmy, jest wadą takich urządzeń). Niezmienna długość igieł to również „przypadłość” płaskich pieczątek.

Regulację głębokości nakłuć umożliwia za to Dermapen (w zakresie od 0,25 do 2,5 mm), czyli urządzenie w kształcie grubego pióra z jednorazową, wymienną końcówką i kilkunastoma igiełkami o średnicy 0,02 mm.

Zobacz także: Dermapen – efekty, jak często, czy można w domu?

Mezoterapia mikroigłowa frakcyjna: cena i rodzaje

Wyróżnia się mikronakłuwanie kosmetyczne, medyczne i chirurgiczne. W mikronakłuwaniu kosmetycznym długość stosowanych igiełek waha się od 0,2 do 0,3 mm. Zabiegi tego rodzaju nie są w stanie pobudzić produkcji kolagenu w skórze właściwej. Wykorzystuje się je głównie do transportu substancji aktywnych z kosmetyków w głąb skóry.

W mezoterapii mikroigłowej frakcyjnej dochodzi do pobudzenia procesów regeneracji (długość igiełek wynosi 0,3–2 mm).

Efektem mikronakłuwania chirurgicznego jest remodeling skóry na całej grubości. Podczas zabiegów wykorzystuje się igły o długości od 3 mm do 4 mm.

Ceny mezoterapii mikroigłowej frakcyjnej urządzeniem Dermapen – zabiegów wykonywanych w placówce we Wrocławiu i w Warszawie – zależą od obszaru mikronakłuwania:

• Dermapen na twarz – 680 zł,
• Dermapen na okolice oczu – 550 zł,
• Dermapen na szyję – 580 zł,
• Dermapen na dekolt – 580 zł,
• Dermapen na dłonie – 580 zł,
• Dermapen na twarz i szyję – 900 zł,
• Dermapen na twarz, szyję i dekolt – 1200 zł.

Mezoterapia bezigłowa

Mezoterapia bezigłowa należy do metod nieinwazyjnych i bezpiecznych, jednak jej efekty są krótkotrwałe. Podczas zabiegu substancje czynne wprowadzane są za pomocą metod wspomagających transport drogą transepidermalną. Możliwe działania niepożądane obejmują przebarwienia, obrzęki, reakcje alergiczne i infekcje.

Miejscowe działanie pola elektrycznego o wysokiej częstotliwości powoduje elektroporację – przejściową większą przepuszczalność błon komórkowych, która otwiera w nich kanały – drogę dla substancji czynnej. Mówiąc w uproszczeniu, zabieg powoduje chwilowe otwarcie błony komórkowej i możliwość przyswojenia podawanej substancji.

Mezoterapia Wrocław

Mezoterapię igłową w Ars Estetica we Wrocławiu wykonuje:

• dr n. med. Diana Kupczyńska.

Mezoterapia Warszawa

Zabiegi mezoterapii igłowej w placówce w Warszawie wykonuje:

• dr n. med. Diana Kupczyńska
• dr Małgorzata Legocka

Osoby zainteresowane konsultacją zapraszamy do kontaktu.

Zachęcamy do zapoznania się innymi materiałami na temat mezoterapii:

• Mezoterapia igłowa – kiedy widać efekty?
• Mezoterapia – najczęstsze pytania

Źródła:

Kwiatek M. Możliwości autoregeneracji skóry: mezoterapia mikroigłowa. Kosmetologia Estetyczna. 2013; 3 (2): 198–203.

Legan A. Inteligentne peptydy rewolucja w mezoterapii. Medycyna Estetyczna i Anti-Aging. 2011; 3: 38-41.

Rybak W. Mezoterapia laserowa. Aesthetica. 2014; 3: 18–21.

Broniarczyk-Dyła G., Tazbir M. Zastosowanie mezoterapii w lecznictwie

dermatologicznym. Przegląd Dermatologiczny. 2009; 2 (96): 121-125.

Tazbir M., Pastuszka M., Kaszuba A. Rola mezoterapii w medycynie estetycznej. Acta Clinica et Morphologica. 2010; 1 (13): 29-32.

Przylipiak A. (red.). Medycyna Estetyczna. Podręcznik dla studentów kosmetologii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017. 

Antoszewski B., Miłosz A., Fijałkowska M. Zastosowanie lasera ablacyjnego i mezoterapii mikroigłowej w korekcji blizn twarzy. Polish Journal of Cosmetology. 2015; 4 (18): 309-312.

Czuwara J. Mezoterapia – skóra twarzy. Dermatologia i Kosmetologia Praktyczna. 2012; 7 (2): 82-85.

Sekita-Pilch M. Mezoterapia igłowa skóry głowy. Kosmetologia Estetyczna. 2014; 3 (3): 225-227.

Klonowska J. Mezoterapia igłowa skóry głowy osoczem bogatopłytkowym jako metoda redukcji nadmiernego wypadania włosów. Kosmetologia Estetyczna. 2017; 6: 613–617.

Noszczyk M. Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.

Padlewska K. Kosmetologia ciała. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.

Kuczborska I., Batycka-Baran A., Baran W. Mezoterapia w leczeniu łysienia plackowatego u dzieci. Dermatologia Praktyczna. 2009; 4 (1): 57-62.

Mamcarz B., Prandecka D. Medycyna estetyczna w praktyce. Medical Education, Warszawa 2010.

Kubiak M., Budzisz E., Rotsztejn H. Mezoterapia – rola w świetle dzisiejszej wiedzy. Polish Journal of Cosmetology. 2011; 1 (14): 34-41.

Ratajczak P., Golwiej D., Kus K., Zaprutko T., Nowakowska E. Mezoterapia mikroigłowa – ocena skuteczności. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. 2016; 4 (49): 377–385.

Kurek-Górecka A., Rakoczy B. Metody zwiększania transportu przeznaskórkowego substancji biologicznie aktywnych zawartych w kosmeceutykach. Dermatologia Estetyczna. 2013; 5/6: 324-327.

Przylipiak A. (red.). Podstawy medycyny estetycznej. Podręcznik dla studentów. Kresowa Agencja Wydawnicza, Białystok 2014.