Liposukcja - odsysanie tłuszczu

Liposukcja polega na chirurgicznej korekcji konturów ciała. To jedna z najczęściej wykonywanych procedur estetycznych na świecie, która – mimo rozwoju technik nieinwazyjnych – pozostaje złotym standardem w usuwaniu ogniskowych nagromadzeń podskórnej tkanki tłuszczowej. Za „właściwy” początek liposukcji w medycynie uważa się lata 80. XX wieku, ale pierwszą próbę wykonania zabiegu podjął francuski chirurg, Charles Dujarier, jeszcze w latach 20. Za nami 100 lat postępu, nowych technik, ich modyfikacji, doskonalenia i dążenia do perfekcji – z chirurgiczną precyzją. Przed nami kolejny wiek – złoty wiek liposukcji?

Na czym polega zabieg liposukcji?

Liposukcja (odsysanie tkanki tłuszczowej) to rodzaj chirurgicznej korekcji kształtów i konturów ciała. Celem zabiegu jest redukcja ogniskowych nagromadzeń podskórnej tkanki tłuszczowej z zastosowaniem odsysania – ekstrakcji fragmentów tkanki tłuszczowej. Podstawowe wskazanie do przeprowadzenia procedury stanowią ograniczone depozyty tkanki tłuszczowej, które kwalifikują się do usunięcia.

Według raportu Amerykańskiego Towarzystwa Chirurgów Plastycznych (American Society of Plastic Surgeons; ASPS) liposukcja w 2018 r. w Stanach Zjednoczonych była drugą (po zabiegu powiększania piersi) najczęściej wykonywaną procedurą estetyczną.

Ocena medyczna stanowi zasadniczy element bezpiecznej liposukcji i osiągnięcia oczekiwanych efektów. Składają się na nią wnikliwy (i udokumentowany) wywiad medyczny, badanie fizykalne (ocena skóry i kompartmentu podskórnej tkanki tłuszczowej, jego rozmiaru i rozmieszczenia) oraz analizy laboratoryjne (zależne od stanu ogólnego i wieku pacjenta).

Biegłość w sztuce i „artystyczne oko” chirurga decydują nie tylko o wyniku i bezpieczeństwie operacji; doświadczony lekarz potrafi przewidzieć efekty estetyczne i trafnie ocenić możliwości, jakie stwarza konkretna jednostka estetyczna.

Najlepszymi kandydatami do liposukcji są pacjenci z prawidłową masą ciała (lub niedużą nadwagą), którzy mają realne oczekiwania dotyczące wyników procedury. W pozostałych przypadkach chirurg podejmuje decyzję podczas konsultacji.

Podkreślmy, że liposukcja nie jest metodą leczenia otyłości. Bez ćwiczeń i zdrowych nawyków żywieniowych nie można uzyskać długotrwałej poprawy – wyniki zabiegu mają wtedy tylko charakter doraźny. Odsysanie tkanki tłuszczowej należy traktować jako czynnik mobilizujący do zmiany stylu życia.

Kto kwalifikuje się do zabiegu?

Ocena kandydata do zabiegu liposukcji wymaga zebrania dokładnego wywiadu i przeprowadzenia szczegółowego badania fizykalnego. Podczas konsultacji dokonuje się również oceny oczekiwań pacjenta.

Kandydaci do liposukcji powinni cechować się dobrym ogólnym stanem zdrowia. Najlepiej, gdy pacjenci kwalifikują się do klasy I i II wg klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Chirurgicznego (klasa I oznacza osoby całkowicie zdrowe, klasa II – osoby z łagodnymi objawami choroby układowej, która może wiązać się z niedużymi ograniczeniami czynnościowymi). Do dobrych kandydatów zaliczają się osoby z ogniskowymi, wyraźnie odgraniczonymi depozytami tkanki tłuszczowej, które nie reagują na dietę i ćwiczenia.

Celem zabiegu jest przede wszystkim poprawa konturów ciała. Chirurg odgrywa kluczową rolę w doborze pacjentów oraz ich edukacji: uzmysławianiu, że liposukcja nie może zastąpić prawidłowej diety i ćwiczeń fizycznych. Edukacja na temat znaczenia prozdrowotnego, aktywnego trybu życia i nawyków żywieniowych to nieodłączna część procedury. Często dużą pomoc dla pacjenta stanowi sama analiza jego modelu odżywiania, rodzaju i parametrów aktywności fizycznej.

Badanie fizykalne

W badaniu fizykalnym lekarz ocenia m.in. stan i jakość skóry, jej teksturę, elastyczność, wiotkość i rozmieszczenie tkanki tłuszczowej; zwraca uwagę na obecność blizn, asymetrii, cellulitu, pofałdowania, zagłębień i zmarszczek.

Ograniczone obszary nadmiaru tkanki tłuszczowej mogą mieć uwarunkowania genetyczne, (np. „wałki” w talii u kobiet i mężczyzn). Złogi tłuszczowe tego rodzaju często są oporne na metody tradycyjne (jak dieta i ćwiczenia) i występują również u osób z prawidłową wagą ciała.

Przed liposukcją u szczupłego pacjenta ocenia się ilość tkanki tłuszczowej (czy jest wystarczająca). W tym celu lekarz przeprowadza test: chwyta skórę i tkankę tłuszczową dwoma placami (kciukiem i palcem wskazującym) – jeśli przestrzeń między nimi jest większa niż szerokość palca, można rozważyć wykonanie zabiegu. Osoby z uogólnioną otyłością są złymi kandydatami do liposukcji, m.in. ze względu na rozmieszczenie tkanki tłuszczowej.

Pełne badanie w sposób szczególny skupia się na obszarze wymagającym terapii oraz na obszarach sąsiednich. Ocenę napięcia i wiotkości skóry ułatwia test „szczypania”, podczas którego chirurg chwyta 1–3 cm skóry, napina, pociąga ku górze i uwalnia skórę. Prawidłowo skóra powinna natychmiast wrócić do stanu wyjściowego. Spowolniony powrót skóry świadczy o jej obniżonej elastyczności, która może negatywnie wpłynąć na wyniki estetyczne zabiegu. Stopień elastyczności skóry zależy od predyspozycji genetycznych, liczby ciąż i porodów oraz uszkodzeń na skutek działania promieniowania słonecznego.

Nadmiar luźnej skóry, zwłaszcza w przypadku usuwania większych depozytów tłuszczowych, może nie obkurczyć się w sposób wystarczający i doprowadzić do pofałdowania w okresie pozabiegowym (np. po korekcji powłok brzusznych, ud, ramion).

Klasyczna liposukcja z reguły nie wpływa na redukcję rozstępów czy cellulitu.

Wywiad medyczny

Podczas wywiadu lekarz gromadzi dane nt. aktywności fizycznej i stosowanej diety. W trakcie rozmowy ocenie poddaje się także motywację kandydata do zmiany trybu życia na prozdrowotny, dzięki której pacjent może uzyskać lepsze i długotrwałe wyniki liposukcji.

Zebrany wywiad powinien umożliwić ocenę przebytych zabiegów chirurgicznych. Konieczny jest również przegląd aktualnie stosowanych leków. Istotne są także uczulenia na leki, zwłaszcza w kontekście leków stosowanych w okresie okołooperacyjnym. Lekarz zbiera informacje o chorobach krwotocznych, chorobach metabolicznych, zatorach, objawach sugerujących zakrzepowe zapalenie żył.

W okresie okołooperacyjnym należy odstawić leki wpływające na proces krzepnięcia krwi (jak aspiryna, niesteroidowe leki przeciwzapalne, antykoagulanty). W czasie konsultacji pacjent jest informowany o konieczności noszenia specjalnej odzieży uciskowej po zabiegu. Liposukcję odradza się kandydatom, którzy nie wyrażają gotowości do przestrzegania procedur i zaleceń okołozabiegowych.

Przed zabiegiem lekarz może przepisać niezbędne leki do stosowania w okresie okołooperacyjnym (np. antybiotyki, leki przeciwbólowe).

Badania laboratoryjne i ostateczna weryfikacja

Przed zabiegiem chirurgicznym przeprowadza się badania laboratoryjne (np. morfologię krwi z oceną liczby płytek, czas protrombinowy, częściowy czas tromboplastynowy, enzymy wątrobowe). Bezwzględnym przeciwwskazaniem do liposukcji jest ciąża, dlatego lekarz – prócz zebrania wywiadu – może zlecić testy ciążowe.

Prócz kwalifikacji pod względem medycznym, ocenia się także prawdopodobieństwo skorygowania defektu wskazanego przez pacjenta oraz jego postulaty dotyczące estetycznych efektów zabiegu. Podczas konsultacji przedoperacyjnej lekarz wyjaśnia możliwości i ograniczenia procedury; dokonuje indywidualnej oceny ryzyka zabiegu, omawia potencjalne powikłania i profil bezpieczeństwa planowanej liposukcji.

Chirurg w każdym przypadku dokonuje oceny wieloaspektowej; weryfikuje, którzy pacjenci są dobrymi kandydatami do zabiegu, a którzy nie odniosą wystarczających korzyści. Nawet idealni kandydaci (tzn. z prawidłową masą ciała, w dobrym stanie ogólnym, z ograniczonymi nagromadzeniami tkanki tłuszczowej) wymagają specjalistycznej oceny klinicznej i psychosocjalnej oraz indywidualnego doboru optymalnej opcji terapeutycznej.

Przeciwwskazania do liposukcji

Do przeciwwskazań do zabiegu liposukcji należą:

• ciąża i okres karmienia piersią;
• ostre choroby układu sercowo-naczyniowego;
• zaburzenia układu krzepnięcia;
• choroby wątroby;
• choroby autoimmunologiczne;
• niektóre choroby skóry, w tym choroby uwarunkowane genetycznie (np. zespół Ehlersa-Danlosa, choroby zakaźne skóry, choroby tkanki łącznej.

Należy zauważyć, że przyjmowanie wysokich dawek estrogenów oraz palenie tytoniu zaliczają się do czynników, które u osób zdrowych zwiększają ryzyko zakrzepowego zapalenia żył lub głębokiej zakrzepicy żylnej (DVT).

Przeciwwskazaniem do zabiegu może być infekcja HIV. Uczulenia oraz nietolerancje leków i środków chemicznych również mogą stanowić przeciwwskazanie do liposukcji.

Jakie są dostępne metody odsysania tkanki tłuszczowej?

Istnieje wiele metod wykonywania liposukcji. Zabieg można przeprowadzać w następujących obszarach estetycznych:

• szyja, okolica podbródkowa, policzki;
• powłoki brzuszne – część górna;
• powłoki brzuszne – część dolna;
• ramiona: górne tylne części;
• biodra i talia;
• talia i środkowa część pleców;
• tylna linia pachowa i górna część pleców;
• piersi;
• przednia powierzchnia ud;
• tylna powierzchnia ud;
• zewnętrzna część ud;
• wewnętrzna część ud;
• łydka, okolice kostki.

Liposukcja policzków to zabieg, o który pacjentki pytają coraz częściej. W ich przypadku mogą istnieć wskazania do wykonania innego zabiegu. Mowa tu o buccal fat remowal, inaczej mówiąc o usunięciu poduszek Bichata, czyli chirurgicznym zmniejszeniu policzków. Liposukcja szyi bywa z kolei mylona z liposukcją podbródka, a jest to oddzielny zabieg, który może jednak stanowić uzupełnienie odsysania tłuszczu z tej okolicy.

Technika zabiegowa pozwala wyróżnić liposukcję suchą i mokrą.

• Metoda sucha (odsysanie tłuszczu sondą bez stosowania płynów) jest już niedostępna; została zaniechana ze względu na ryzyko dużej utraty krwi, uszkodzenia tkanek i pozabiegowych nierówności skórnych.
• Liposukcja mokra, która obejmuje infuzje dużych objętości płynu i infiltrację podskórnej tkanki tłuszczowej przez rozcieńczony roztwór Kleina.

Liposukcja klasyczna może być wspomagana:

• ultradźwiękami

Ultradźwięki wykorzystane podczas zabiegu chirurgicznego do emulsyfikacji tkanki tłuszczowej ułatwiają jej odsysanie i zmniejszają urazowość procedury.

• laserami

Energia laserowa aplikowana przed aspiracją tłuszczu narusza struktury włókniste w tkance tłuszczowej (utrudniające jej usuwanie za pomocą podciśnienia) i wspomaga odsysanie płynnego tłuszczu za pomocą kaniuli.

• wibracjami

Liposukcja z zastosowaniem instrumentarium o ruchach wibracyjnych, z zewnętrznym zasilaniem znajduje zastosowanie przede wszystkim w terapii obszarów charakteryzujących się większą zawartością tkanki włóknistej (jak np. biodra). Ruchome kaniule odciążają rękę chirurga, zwiększają precyzję i wydajność zabiegu. Aktualnie dostępnych jest wiele urządzeń różniących się m.in. długością skoku (czyli ruchu posuwistego kaniuli), rodzajem napędu czy częstością wibracji.

Bezpieczna liposukcja: rodzaje znieczulenia

Bezpieczny zabieg można przeprowadzić nie tylko w znieczuleniu miejscowym, ale także z zastosowaniem sedacji dożylnej lub znieczulenia ogólnego.

Sedację dożylną uzyskuje się przez dożylne podanie leków wprowadzających w stan głębokiego uspokojenia, często płytkiego snu. Pacjent nie odczuwa lęku, nie reaguje na bodźce lub jego reakcje są bardzo spowolnione. (Sedacja z podaniem leków przeciwbólowych to analgosedacja.)

Sedacja może towarzyszyć głównej formie znieczulenia, nierzadko prowadzi się ją przed znieczuleniem ogólnym.

Znieczulenie ogólne wykonywane jest przez specjalistę anestezjologii i intensywnej terapii. Podawane leki znoszą świadomość, wywołują niepamięć, uśmierzają ból i zwiotczają mięśnie. Pacjent zazwyczaj wymaga intubacji i prowadzenia oddechu zastępczego za pomocą respiratora. Przed zabiegiem podłączany jest monitor czynności życiowych.

Znieczulenie ogólne składa się z 3 faz:

• wprowadzenia (czyli indukcji);
• podtrzymywania (kondukcji);
• wyprowadzania ze stanu anestezji, a więc budzenia.

Anestezja tumescencyjna obejmuje podanie mieszanki odpowiednich leków, dzięki którym zabieg można przeprowadzić w znieczuleniu miejscowym. Infuzje ekstremalnie rozcieńczonego roztworu tumescencyjnego powodują skurcz naczyń i redukują do minimum śródoperacyjną utratę krwi.

Wśród korzyści wynikających z liposukcji tumescencyjnej wymienia się nie tylko hemostazę (uzyskany aspirat zawiera tylko ok. 1–3 proc. pełnej krwi), ale też dobrą kontrolę bólu i hydrodyssekcję płacików tkanki tłuszczowej. Zjawisko hydrodyssekcji jest następstwem wstrzykiwania dużych objętości płynu (do kilku litrów). Doogniskowe infuzje płynu tumescencyjnego prowadzą do rozrywania tkanki tłuszczowej, co ułatwia jej ekstrakcję (usunięcie). Ponadto powodują utworzenie „poduszeczek” płynowych między skórą właściwą a powięzią mięśniową zwiększając bezpieczeństwo zabiegu.

Podstawę płynu tumescencyjnego stanowi roztwór soli fizjologicznej, głównym środkiem znieczulającym jest lidokaina, która wykazuje ponadto działanie bakteriostatyczne wobec gronkowca złocistego. Dodatek epinefryny nadaje roztworowi odczyn kwaśny, dlatego podczas infuzji może pojawić się uczucie pieczenia. Dodatek dwuwęglanu sodu może zmniejszyć ten dyskomfort. W znieczuleniu tumescencyjnym najczęściej stosuje się stężenia lidokainy od 0,05 do 0,1 proc.

Liposukcja jako metoda terapeutyczna

Liposukcja jest chirurgiczną korekcją konturów ciała. Zabieg polega na usuwaniu zbędnych zasobów podskórnej tkanki tłuszczowej. Należy przeprowadzać go w warunkach sterylnych, wykorzystując jałową odzież operacyjną i rękawiczki (w celu minimalizacji ryzyka infekcji). Przed operacją chirurg specjalnym markerem na skórze oznacza punkty orientacyjne: obszary odsysania, miejsca wprowadzenia kaniul i in.

U kobiet najczęściej wykonuje się zabiegi w obrębie powłok brzusznych, sporo procedur dotyczy również ud, nieco mniej bioder/talii lub szyi i policzków. U mężczyzn prym wiodą korekcje talii i brzucha, stosunkowo dużym zainteresowaniem cieszy się też liposukcja szyi i piersi.

Instrumentarium

Podczas zabiegu liposukcji wykorzystuje się sprzęt infuzyjny i aspiracyjny: do iniekcji płynu tumescencyjnego oraz do usuwania aspiratu z tkanką tłuszczową. Do infuzji stosować można strzykawki podłączone do kaniuli infuzyjnej, zwłaszcza w przypadku zabiegów obejmujących nieduże obszary (np. szyję). Większe liposukcje wspomagane są zazwyczaj pompą elektryczną. Czasem duże zabiegi wykonuje się w 2 sesjach.

Do odsysania wykorzystuje się ssące działanie strzykawek, które znajdują zastosowanie głównie w liposukcji mniejszych ognisk tkanki tłuszczowej. Za ich pomocą można dokładnie opracować obszary poddawane terapii i dokonać precyzyjnej korekcji, unikając powstawania zagłębień i nierówności skóry. Szybsze usuwanie tłuszczu osiąga się przy wsparciu mechanicznych ssaków (pomp).

Ogólne techniki chirurgiczne

Zabieg liposukcji ma podobny przebieg w różnych obszarach anatomicznych.

Procedurę rozpoczyna przygotowanie pola operacyjnego i znieczulenie pacjenta. Zabieg przeprowadza się w pozycji leżącej na wznak lub na brzuchu. Za pomocą skalpela lub sztancy chirurg wykonuje niewielkie, płytkie nacięcia w punktach wprowadzania kaniuli ssącej.

• Etap pierwszy: infiltracja płynu tumescencyjnego

Do nacięcia wprowadzana jest igła lub kaniula, przez którą podaje się roztwór tumescencyjny (strzykawką, przy wsparciu pompy perystaltycznej lub biernego mankietu ciśnieniowego). Kaniula infuzyjna jest wprowadzana i wycofywana w różnych kierunkach, by jak największy obszar tkanki tłuszczowej i jej warstw został nasączony roztworem „rozpulchniającym” tłuszcz.

Tempo infuzji ustala chirurg, zazwyczaj unika się dużych szybkości, które mogą utrudniać uzyskanie równomiernego znieczulenia oraz obniżać komfort pacjenta. Początek infuzji w danej lokalizacji przebiega z uczuciem pieczenia, które wkrótce ulega redukcji.

Po dokładnym nastrzyknięciu tkanki tłuszczowej wokół kaniuli procedurę kontynuuje się z innych punktów. Można stosować technikę nastrzykiwania krzyżowego, dzięki której wszystkie niezbędne obszary tkanki tłuszczowej zostają nasączone roztworem. Nieostrzyknięte lokalizacje zwiększają ryzyko dolegliwości bólowych w czasie zabiegu.

Na skutek nasączenia anestetycznym środkiem tumescencyjnym w tkance tłuszczowej powstają małe „bajorka” płynu, które z czasem rozprzestrzeniają się równomiernie; otaczają adipocyty (komórki tłuszczowe) i struktury przydatków skóry. Gdy leczony obszar ulega zbieleniu, to znak, że znieczulenie zostało wykonane prawidłowo.

Czas między infuzjami płynu tumescencyjnego a odsysaniem wynosi 15­–45 minut; najczęściej pełne znieczulenie uzyskuje się po 30–45 minutach. W niektórych przypadkach aspirację tkanki tłuszczowej wykonuje się po dłuższej przerwie po infuzji (co najmniej godzinnej), co zapewnia jeszcze lepszą kontrolę bólu i minimalizację krwawienia śródoperacyjnego.

• Odsysanie: główny etap operacji

Kaniule do odsysania tkanki tłuszczowej są zróżnicowane. Ich długość powinna być wystarczająca, by pokryć cały modelowany obszar. Z reguły preferowane są kaniule o mniejszych średnicach, ponieważ zwiększają precyzję zabiegu i pozwalają uzyskać równą topografię skóry.

Podczas zabiegu liposukcji dwustronnej odsysanie należy rozpocząć w okolicy, którą znieczulono jako pierwszą. Tkanka tłuszczowa usuwana jest z obszarów jej największego nagromadzenia oraz z ich obrzeży. Precyzyjne wyrównanie brzegów oraz pracowanie całego obszaru ułatwia technika krzyżowania tuneli.

Zazwyczaj odsysanie tkanki tłuszczowej rozpoczyna się z wykorzystaniem mniejszych kaniul. Niektórzy chirurdzy dają pierwszeństwo nieco większym kaniulom (o większych otworach), dopiero w następnej kolejności wprowadzają kaniule mniejszych rozmiarów, przeznaczone do usuwania niewielkich depozytów torebek tłuszczowych i niedużej ilości płynu tumescencyjnego, pozostałego po odessaniu kaniulą większą. Dzięki mniejszym kaniulom uzyskuje się równą fakturę skóry, bez zagłębień i uwypukleń.

Kaniula jest wprowadzana i wycofywana pełnymi ruchami (jak podczas infiltracji), co pozwala usuwać tkankę tłuszczową w sposób równomierny. Chirurg palpacyjnie weryfikuje skuteczność odsysania, zapobiegając pozostawieniu minimalnych depozytów tkanki tłuszczowej przeznaczonej do usunięcia. Uciskając skórę, kontroluje proces wprowadzania kaniuli na różne głębokości, dzięki czemu może usunąć różne warstwy tkanki tłuszczowej (położone bardziej powierzchownie i nieco głębiej).

Procedurę kończy nałożenie opatrunków absorpcyjnych i uciskowych. Tkanka tłuszczowa pozostała po odsysaniu pozwala uzyskać gładki kontur i naturalne linie ciała. Liposukcja w znieczuleniu miejscowym (tumescencyjnym) zazwyczaj umożliwia powrót do codziennej aktywności po kilku – kilkunastu dniach od zabiegu.

Zalecenia po zabiegu

Pacjent po odsysaniu tkanki tłuszczowej otrzymuje szczegółowe zalecenia dotyczące okresu pooperacyjnego – w formie pisemnej i ustnej, obejmujące m.in. postępowanie z raną i zasady stosowania ubioru uciskowego.

Okres rekonwalescencji może być źródłem dyskomfortu o średnim lub umiarkowanym nasileniu (znaczenie ma m.in. objętość aspiratu i operowana okolica anatomiczna). Zazwyczaj minimum przez dobę po zabiegu z miejsc wprowadzania kaniuli wydobywa się surowicza lub surowiczo-krwista wydzielina.

Zazwyczaj konieczny jest 1–2 dniowy odpoczynek w domu oraz oszczędzający tryb życia. Lekarz może zalecić aplikację maści z antybiotykiem, antybiotyk doustny, środki przeciwbólowe. Po liposukcji należy nosić odpowiednio dopasowaną odzież uciskową przez okres wskazany przez chirurga. Takie postępowanie korzystnie wpływa na wyniki estetyczne, obniża ryzyko krwawienia, wynaczynień i krwiaków oraz przyspiesza procesy gojenia.

Większość objawów ubocznych, które mogą wystąpić po liposukcji, wykazuje łagodny charakter i ma tendencję do samoistnego ustępowania, bez interwencji. (Do rzadkich poważnych skutków ubocznych liposukcji nietumescencyjnej może przyczynić się utrata krwi).

Po zabiegu najczęściej obserwuje się:

• rumień,
• obrzęk,
• podbiegnięcia krwawe,
• wysięk,
• tkliwość.

Dolegliwości bólowe zaczynają ustępować po 1–2 dobach. Mogą pojawić się obrzęki i zasinienia, które z czasem ewoluują od barwy szkarłatnej do żółtej. Podbiegnięcia krwawe i szczątkowy obrzęk mogą utrzymywać się do kilku tygodni. Infekcje po liposukcji wykonanej prawidłowo, według procedur, w sterylnych warunkach są rzadkością.

Zabiegi w znieczuleniu ogólnym mogą zwiększać ryzyko zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej i wymagać okołooperacyjnej profilaktyki przeciwkrzepliwej. Krótko po liposukcji wskazane jest doustne przyjmowanie płynów i nieobciążająca aktywność fizyczna, np. spacer. Dłuższe unieruchomienie wiąże się z większym ryzykiem głębokiej zakrzepicy żylnej.

W punktach wprowadzania kaniuli mogą powstać minimalne blizny, bardzo rzadko blizny przerostowe lub keloidy. Krwiaki po zabiegu na ogół wchłaniają się samoistnie, czasem proces ich ewolucji można przyspieszyć przez ewakuację lub odessanie. Nieregularności powierzchni skóry w przypadkach niepowikłanych najczęściej koryguje noszenie bielizny uciskowej. Przez kilka tygodni po zabiegu powinno się unikać ekspozycji na promienie UV i wyższe temperatury (nie korzystać z sauny, solarium). Należy zgłaszać się na wizyty kontrolne w wyznaczonym terminie.

Wśród zaleceń pooperacyjnych, które otrzymuje pacjent, znajdują się również wytyczne dotyczące ćwiczeń i nawyków żywieniowych, które poprawiają efekt estetyczny zabiegu i wydłużają jego trwałość.

Plan dietetyczny oraz program treningowy w okresie przed- i pooperacyjnym warto omówić z lekarzem lub dietetykiem i trenerem personalnym. W ten sposób można uniknąć błędów wpływających na trwałość wyników zabiegu. Np. zbyt restrykcyjna dieta przed liposukcją paradoksalnie zwiększa ryzyko efektu jojo po operacji. Ponowny przybór masy ciała może skutkować przerostem tkanki tłuszczowej w obszarze innym niż operowany (podczas liposukcji usuwane są adipocyty, co obniża ryzyko powtórnego nagromadzenia tłuszczu w tej lokalizacji).

Efekty zabiegu

Bezpośrednio po zabiegu efekty estetyczne mogą być niewidoczne. Na ogół pacjenci zaczynają zauważać poprawę konturu i redukcję obwodu po kilku tygodniach (po ustąpieniu obrzęków). Przypomnijmy, że liposukcja jest metodą odpowiednią dla osób zdrowych, bez zaburzeń krzepliwości, bez chorób wątroby i innych schorzeń, które mogłyby przyczynić się do komplikacji pozabiegowych.

Najlepsze wyniki liposukcji uzyskać można u pacjentów z ograniczonymi depozytami tkanki tłuszczowej i dobrymi parametrami skóry. Efekty są długotrwałe, należy jednak mieć świadomość, że ponowny wzrost wagi negatywnie wpłynie na rezultaty procedury lub przyczyni się do nadmiaru tkanki tłuszczowej w innej lokalizacji.

W rzadkich przypadkach mogą być konieczne zabiegi poprawkowe, udoskonalające efekt estetyczny.

Klasyczna liposukcja nie powoduje redukcji powierzchni skóry, zatem ostateczny efekt estetyczny zabiegu zależy od  indywidualnych zdolności skóry do obkurczania się. Mało elastyczna, wiotka skóra i zwiotczenie położonych głębiej mięśni przekładają się na gorsze wyniki procedury. W takim przypadku można rozważyć usunięcie nadmiaru nieobkurczonej skóry metodą chirurgiczną.

Niewielka asymetria czy nierówności pozabiegowe zwykle są przejściowe; ulegają poprawie i wyrównaniu w ciągu kilku miesięcy (bardzo rzadko wykonuje się powtórną liposukcję z zastosowaniem mikrokaniul Kleina).

Liposukcja nie wpływa na jędrność skóry i nie jest metodą korekcji wgłębień skóry lub cellulitu. Zabiegi u pacjentów z tzw. miękką skórą wiążą się z wyższym ryzykiem nadmiaru nieobkurczonej skóry po operacji. Uzyskanie zadowalającego efektu estetycznego może wymagać wycięcia nadmiaru skóry i/lub poprawy napięcia zwiotczałych mięśni (plastyka brzucha, lifting twarzy).

Liposukcja nie stanowi substytutu diety czy ćwiczeń, które należy stosować łącznie z leczeniem chirurgicznym. W okresie pooperacyjnym prowadzi się dalszą dokumentację fotograficzną i monitoruje masę ciała (przyrost wagi może skutecznie zmniejszyć zadowolenie z wyników zabiegu).

Liposukcja jest zabiegiem stosunkowo dobrze tolerowanym przez pacjentów. Procedura chirurgiczna umożliwia redukcję ograniczonych nagromadzeń tkanki tłuszczowej i poprawę konturów ciała. U pacjentów przestrzegających zasad prawidłowej diety i prowadzących aktywny tryb życia sprawdza się jako skuteczny i stosunkowo mało inwazyjny zabieg usuwania depozytów tkanki tłuszczowej, które są oporne na inne metody leczenia.

Ostateczne efekty estetyczne liposukcji widoczne są po 6–9 miesiącach od zabiegu.

VASER Lipo – zdjęcia przed i po

Cena zabiegu

Eksperci ASPS apelują do pacjentów, by z rozmysłem planowali zabiegi ze względów estetycznych i dokonywali świadomego wyboru operatora i kliniki, od których zależy zdrowie (nie tylko efekt estetyczny). Przestrzegają przed ryzykiem poważnych powikłań po interwencjach przeprowadzanych w warunkach niewystarczająco sterylnych, za pomocą niewłaściwie wyjałowionych narzędzi, przez nielicencjonowany personel bez stosownego doświadczenia i wykształcenia.

Radykalne efekty liposukcji (podczas pojedynczego zabiegu można zaaspirować 2–3 litry tłuszczu), które utrzymują się w czasie dzięki przestrzeganiu zaleceń dietetycznych i treningowych, pozytywnie wpływają na stosunek ceny do korzyści – bardzo istotny z punktu widzenia pacjentów.

Na cenę klasycznej liposukcji wpływa szereg czynników, w tym jej rozległość, operowana okolica anatomiczna czy rodzaj stosowanego znieczulenia. Racjonalny, indywidualny koszt zabiegu w naszej placówce we Wrocławiu ustalany jest podczas konsultacji.

Klasyczna liposukcja z wykorzystaniem strzykawki lub urządzenia ssącego to uznana metoda leczenia (usuwania ograniczonych depozytów tkanki tłuszczowej), którą cechuje skuteczność i dobry profil bezpieczeństwa.

Zachęcamy do zapoznania się z innymi materiałami na temat redukcji tkanki tłuszczowej:

• Liposukcja ultradźwiękowa – na czym polega i jakie efekty można uzyskać
• Zabiegi wyszczuplające i modelujące sylwetkę – przegląd metod małoinwazyjnych

Źródła:

Bellini E., Grieco M., Raposio E. A journey through liposuction and liposculture: Review. Annals of Medicine and Surgery (Lond). 2017; 24: 53–60.

Le Hénaff Y. Cosmetic Surgery on Trial: How the Dujarier Case Impacted its Practice and Structure in France during the Interwar Period. Social History of Medicine, Oxford University Press (OUP), 2017, 10.1093/shm/hkx054. hal-01684141.

Sterodimas A., Boriani F., Magarakis E., Nicaretta B., Pereira L.H., Illouz Y.G. Thirtyfour years of liposuction: past, present and future. European Review for Medical and Pharmacological Sciences. 2012;16:393–406.

Katz BE., Sadick NS. Modelowanie sylwetki (Seria Dermatologia kosmetyczna). Kaszuba A. (red. wyd. pol.). Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2011.

Schmeller W., Hueppe M., Meier-Vollrath I. Tumescent liposuction in lipoedema yields good long-term results. British Journal of Dermatology. 2012;166:161–168.

Habbema L. Breast reduction using liposuction with tumescent local anesthesia and powered cannulas. Dermatologic Surgery. 2009;35:41–50.

Witmanowski H., Jundziłł A. Chirurgia plastyczna. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2019.

American Society of Plastic Surgeons, 2018 NATIONAL PLASTIC SURGERY STATISTICS, [dostęp online].

Sommer B., Sattler G., Hanke C. (red.). Tumeszenz-Lokalanaesthesie. Springer-Verlag, Berlin, Heidelberg,New York 1998.

Moore K.L., Dalley A.F., Agur A.M.R. Anatomia kliniczna Moore’a. T. 2. Med-Pharm, Wrocław 2015.

Wasiluk M. Medycyna estetyczna bez tajemnic. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2016.

Mamcarz B., Prandecka D. Medycyna estetyczna w praktyce. Medical Education, Warszawa 2010.

Noszczyk M. Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.

Przylipiak A. (red.). Medycyna Estetyczna. Podręcznik dla studentów kosmetologii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.

Domagała W., Chosia M., Urasińska E. Podstawy patologii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.

Townsend C.M., Beauchamp R.D., Evers B.M., Mattox K.L. Chirurgia Sabiston. Tom 3, Edra Urban & Partner, Wrocław 2011.

Padlewska K. Kosmetologia ciała. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.

Przylipiak A. (red.). Podstawy medycyny estetycznej. Podręcznik dla studentów. Kresowa Agencja Wydawnicza, Białystok 2014.

Szmidt J., Kużdżał J. (red.). Podstawy chirurgii. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w chirurgii ogólnej. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2010.

Machała W. Wykłady z anestezjologii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.

Noszczyk M. Powikłania i zdarzenia niepomyślne w chirurgii estetycznej. Chirurgia po Dyplomie. 2014; 5, [dostęp online].

Hanke C., Sommer B., Sattler G. (red.). Tumescent Local Anesthesia. Springer-Verlag, Berlin, Heidelberg 2001.

Wilkinson T.S. Atlas of liposuction. Elsevier Saunders, Philadelphia 2005.

Flynn T., Coleman W., Field L. et al. History of liposuction. Dermatologic Surgery. 2000; 26(6): 515–520.

Hanke C.W., Sattler G. Liposukcja. Bieniek A. (red. wyd. pol.). Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2008.