Operacja przegrody nosowej (septoplastyka)

Przegroda nosowa dzieli jamę nosową na dwie części; składa się z przegrody chrzęstnej (chrząstki czworobocznej) i dwóch części kostnych: blaszki pionowej kości sitowej (cienkiej blaszki kostnej) i lemiesza (gruba kość wznosząca się w kierunku przedniej ściany zatoki klinowej). Niewielkie części kości szczękowej i podniebiennej stanowią podstawę, na której spoczywa lemiesz. Błona śluzowa podstawy nosa jest ściśle związana z linią szwu między chrzęstnymi i kostnymi częściami przegrody.

Na czym polega septoplastyka?

Chrzęstna część przegrody nosa jest centralną strukturą podporą nosa chrzęstnego i otaczających tkanek miękkich. Konsekwencje czynnościowych skrzywień przegrody nosa są szczególnie istotne w okolicach naturalnych przewężeń (m.in. w przedsionku, na poziomie zastawki nosa). Skrzywienia umiejscowione bardziej ku tyłowi (np. kolca lemiesza) również mogą zaburzać drożność nosa, jednak deformacje z przodu są z reguły bardziej poważne.

Skrzywienia chrzęstnej części przegrody nosa (ze względu na ich znaczenie czynnościowe) powinny zostać skorygowane poprzez uruchomienie, repozycję, resekcję i (w uzasadnionych przypadkach) rekonstrukcję. Ogonowa część przegrody nosa, z uwagi na pełnione funkcje podporowe, powinna zostać odtworzona przez wykonanie septoplastyki lub zostać zachowana podczas prostowania.

Chirurgiczna korekcja krzywej przegrody nosowej może być wykonywana techniką:

• podśluzówkowej resekcji przegrody nosa (wg Kiliana)
• septoplastyki (metodą Cottle’a).

Technika Kiliana polega na usunięciu środkowych składowych chrzęstnych i kostnych przegrody nosa, z zachowaniem wystarczającego obramowania chrzęstnego w obrębie grzbietu nosa i słupka (w przypadku nadmiernej resekcji stabilność obramowania chrzęstnego może ulec zachwianiu i powodować zniekształcenia). Cięcie przez błonę śluzową wykonuje się bezpośrednio przed przednim brzegiem planowanego okna chrzęstnego (w taki sposób, by uzyskać dostęp do wycinanej powierzchni). Jednak dostęp tego rodzaju nie umożliwia odsłonięcia skrzywienia w obramowaniu chrzęstnym. Dlatego technika Kiliana pozwala naprawić przede wszystkim listwy na połączeniu chrząstki przegrody, lemiesza i blaszki pionowej albo kolec lemiesza.

Septoplastyka natomiast umożliwia nie tylko korekcję centralnych części przegrody, ale również chirurgię w obrębie obramowania chrzęstnego. Standardowe dojście Cottle’a (czyli dostęp szczękowo-przysieczny) umożliwia pełne uwidocznienie szkieletu przegrody nosa. A skrzywienia szkieletu chrzęstnego znajdują się w przewężeniu jamy nosowej i ich znaczenie czynnościowe jest większe (w por. do skrzywień w części środkowej). Ze względu na dojście, które daje dostęp do wszystkich części przegrody, septoplastyka jest zalecana jako podstawowa metoda naprawy.

Podstawowe kroki septoplastyki obejmują:

• cięcie (zabieg wykonywany z cięcia półpoprzecznego, najczęściej po stronie prawej, które po wygojeniu jest praktycznie niewidoczne)
• dojście (wykonanie podochrzęstnowych i podokostnowych tuneli przegrodowych)
• uruchomienie przegrody nosa (wykonywane chondrotomie, osteotomie)
• resekcje (chrząstki i/lub kości)
• przemieszczenie/rekonstrukcja przegrody
• unieruchomienie (szwy, płytki przegrodowe).

Przeczytaj również: Korekta przegrody nosowej – najczęstsze pytania

Wskazania do operacji

Krzywa przegroda nosowa nie tylko upośledza funkcje nosowej części dróg oddechowych, powoduje również różnorodne zmiany wyglądu nosa zewnętrznego.

Dysfunkcja tego rodzaju może powodować różnorodne objawy, w tym:

• blokada nosa
• nieżyt nosa i nawracające infekcje górnych dróg oddechowych
• chrapanie
• bóle głowy
• krwawienia z nosa
• upośledzenie węchu
• bezdech senny i chroniczne zmęczenie.

Wśród wskazań do operacji przegrody nosa wymienia się:

• upośledzenie drożności nosa, obecność przypodstawnej listwy przegrody, wznoszący się grzebień przegrody nosa i kolca lemiesza, skrzywienia w obrębie blaszki pionowej
• złamania przegrody nosa i ich następstwa, zwężenie przedsionka (nos skrzywiony lub wyniosły)
• rekonstrukcje przegrody nosa przy zniekształceniu o charakterze nosa siodłowego
• poprawa dostępu podczas operacji zatok przynosowych, przy krwawieniach z tylnej części nosa/nosogardła, dojście do operacji niewykształconych nozdrzy tylnych, uzyskiwanie dostępu do przysadki.

Jak przygotować się do septoplastyki?

Operacja poprzedzona jest wizytą konsultacyjną. Pacjent kwalifikowany jest do chirurgicznego leczenia skrzywienia przegrody nosa na podstawie wyników badania podmiotowego, przedmiotowego i badań dodatkowych. Szczególnie istotne jest badanie fizykalne nosa, również z użyciem wziernika i/lub endoskopu, z uwzględnieniem m.in. oceny anatomii i morfologii przegrody nosa (ustawienia względem słupka nosa i linii pośrodkowej ciała, obecności skrzywień, grzebieni, kolców, listew, a także ustawienia względem bocznej ściany jamy nosa).

Wykonywana jest również dokumentacja fotograficzna: w projekcji przednio-tylnej, bocznej i od dołu oraz zdjęcie półprofilowe i fotografie wszystkich ewentualnych nieprawidłowości (blizn, znamion, przebarwień).

Przed zabiegiem wykonywanym w znieczuleniu ogólnym pacjent musi być na czczo (nie spożywać posiłków min. 6 godzin przed operacją).

Przed operacją konieczna jest ocena układu krzepnięcia krwi (APTT, INR), wykonanie ogólnego badania krwi (morfologii), poziomu elektrolitów (Na+, K+), kreatyniny, oznaczenie grupy krwi, ew. EKG, RTG klatki piersiowej (nie zawsze są one obligatoryjne).

Tydzień przed operacją przegrody nosowej nie należy przyjmować leków rozrzedzających krew (m.in. z kwasem acetylosalicylowym).

Jeśli istnieją wskazania (np. w przypadku reoperacji z zastosowaniem przeszczepów), wdrażana jest profilaktyczna antybiotykoterapia (w trybie profilaktyki okołooperacyjnej).

Chirurg szczegółowo omawia poszczególne etapy zabiegu i związane z nim ryzyko. W niektórych przypadkach (np. po wcześniejszych urazach lub operacjach) dostępny materiał może być niewystarczający do prawidłowego odtworzenia funkcji podporowych chrzęstnej części nosa – może istnieć potrzeba pobrania przeszczepu (z małżowiny usznej, żebra).

(Ocena palpacyjna przegrody nosa może zostać uzupełniona zastosowaniem watotrzymacza, który ułatwia identyfikację obszarów stabilnych i ubytków chrząstki.)

Możliwość pobrania przeszczepu może zostać włączona do formularza świadomej zgody pacjenta.

Przebieg operacji przegrody nosowej

Operację plastyczną przegrody nosa zazwyczaj wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, w niektórych przypadkach – w znieczuleniu miejscowym.

Etapy operacji:

• przygotowanie:

 pacjent z głową lekko uniesioną
 przygotowanie pola operacyjnego przed sterylnym obłożeniem pacjenta: obkurczenie błon śluzowych, przemycie przedsionka nosa roztworem alkoholu, ostrzyknięcie błoniastej części przegrody (roztwór leku znieczulającego miejscowo)

• cięcie (cięcie półpoprzeczne po prawej stronie), dojście (wykonanie tuneli przegrodowych)
• naprawa deformacji przegrody, typu:

 wznoszący się grzbiet przegrody nosa, listwa podstawna
 przemieszczenie ogonowego brzegu przegrody nosa
 skrzywienie chrząstki przegrody nos (ogonowego brzegu przegrody, górnego brzegu przegrody)

• korekcja uszkodzonej/niewydolnej części ogonowej przegrody nosa: częściowa lub całkowita rekonstrukcja przegrody nosa (wstawienie przegrody)
• wstawienie, unieruchomienie: wyprostowane fragmenty chrząstki i kości wykorzystywane są do uzupełnienia „pustej kieszeni śluzówkowej” i by podtrzymać uruchomioną chrząstkę przegrody od dołu. Przed zamknięciem cięcia półpoprzecznego ogonowa część przegrody powinna mieć właściwy kształt i być odpowiednio zamocowana
• tamponada i inne metody stabilizacji.

Modyfikacje techniki chirurgicznej

Zależnie od patologii możliwe są pewne modyfikacje techniki. Generalnie septoplastyka polega na postępowaniu wzdłuż dna jamy nosowej przez obustronne tunele biegnące od otworu gruszkowatego w kierunku grzbietowym (dostęp szczękowy), które łączą się z tunelami górnymi przebiegającymi od części ogonowej przegrody i kości przysiecznej (dostęp przysieczny).

Często tunele przegrody nosa wykonuje się tylko w płaszczyźnie pionowej, oszczędzając poziome dno jamy nosowej. W przypadkach, które wymagają utworzenia tuneli również w dnie jamy nosowej i ich połączenia z tunelami przegrodowymi w części przedniej (przy dostępie szczękowo-przysiecznym), konieczne jest odcięcie nerwu nosowo-podniebiennego od kanału przysiecznego (inaczej połączenie obydwu tuneli byłoby niemożliwe). Dostęp szczękowo-przysieczny zalecany jest w szczególnych sytuacjach (jak obecność wystającej listwy przypodstawnej przegrody nosa, trudna reperacja i zamykanie perforacji przegrody nosa).

Przecięcie nerwu może powodować przejściowe zaburzenia czuciowe w obrębie błony śluzowej za siekaczami (najczęściej ustępują po kilku tygodniach). Jeśli błonę śluzową przegrody nosa odpreparowuje się w płaszczyźnie pionowej, nerw może zostać zachowany.

Wstawianie i unieruchomienie

Po zakończeniu naprawy patologii przegrody nosa chirurg przechodzi do etapu wstawienia i usztywnienia uruchomionej przegrody nosa, a następnie – tamponady jamy nosowej (jako profilaktyki krwiaka i narzędzia stabilizacji). Przy zakończeniu zabiegu jak najmniejsza przestrzeń w obrębie przegrody powinna zostać bez chrząstki lub kości. Każdą część tkanki podporowej nieprzydatną do rekonstrukcji wstawia się ponownie, po wyprostowaniu z użyciem prasek chrzęstnej i kostnej.

Przed zamknięciem cięcia półpoprzecznego weryfikuje się unieruchomienie chrzęstnej części przegrody (dokonuje oceny, czy konieczne jest założenie szwu mocującego przegrodę z kolcem nosowym przednim).

Tamponada i inne metody stabilizacji

Stabilizacja i profilaktyka rozwoju krwiaka przegrody może polegać na założeniu tamponady nosa i płytek przegrodowych lub przezprzegrodowych szwów materacowych. Zależnie od stopnia złożoności przeprowadzonej operacji zakresu ruchomości zaleca się skojarzenie tych metod.

Tamponadę uznaje się za korzystną w większości przypadków. Szwy materacowe przezprzegrodowe z wchłanialnego materiału mogą być dobrą metodą stabilizacji i profilaktyki krwiaka w okolicy chrzęstnej i okolicy pozbawionej kości. Zwykle stosuje się je w połączeniu z tamponadą nosa zakładaną minimum na dobę. Podobna zasada obowiązuje w przypadku płytek przegrodowych, ustawianych specjalną pęsetą i zabezpieczanych szwami materacowymi przezprzegrodowymi. Płytki przegrodowe usuwa się po 3-6 dniach, zależnie od stopnia złożoności rekonstrukcji. Tamponadę nosa założoną razem ze szwami materacowymi lub płytkami przegrodowymi można usunąć w pierwszym dniu po operacji.

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

Post udostępniony przez Klinika Medycyny Estetycznej (@ars_estetica)

Efekty korekty przegrody nosowej

Efektem septoplastyki jest:

• skorygowanie kształtu przegrody nosowej,
• poprawa drożności, funkcji oddechowych nosa,
• poprawa jakości życia,
• długoterminowa redukcja objawów przedoperacyjnych.

Zaobserwowano, że septoplastyka ma istotne znaczenie w zwalczaniu przewlekłych infekcji górnych dróg oddechowych, korzystnie wpływa na jakość snu i aktywności fizycznej (poprawę kondycji fizycznej i wydolności).

Septoplastyka jest skuteczną metodą leczenia skrzywienia przegrody nosa. Efekty zabiegu odczuwalne są 4-5 tygodni po zabiegu. Efekty najczęściej są trwałe, jednak nowy uraz nosa lub nieleczony nieżyt błony śluzowej nosa mogą pogorszyć drożność nosa.

Przeciwwskazania do septoplastyki

Przeciwwskazania do chirurgicznej korekcji skrzywionej przegrody nosa obejmują:

• ostre zapalenie błony śluzowej jamy nosowej
• ciężkie schorzenia ogólne, zwłaszcza koagulopatie
• nasilone zmiany zanikowe błony śluzowej nosa (np. po wielokrotnych operacjach).

Należy wykluczyć inne (niż skrzywienie przegrody nosa) przyczyny niedrożności nosa (choroby zatok, nosogardła, alergiczny nieżyt nosa).

Zobacz także: Operacja nosa (rhinoplastyka)

Lekarze wykonujący zabieg i cena

Cena operacji przegrody nosowej uzależniona jest od stopnia zaawansowania zabiegu i waha się w granicach 6000 zł – 10000 zł.

Septoplastyka Wrocław

Procedurę wykonujemy we Wrocławiu, a specjalistami zajmującymi się wykonywaniem septoplastyki są dr n. med. Ireneusz Siewiera i dr Katarzyna Brust.

Pacjentów zainteresowanych korektą nosa i konsultacją z lekarzem zapraszamy do kontaktu.

Zachęcamy do zapoznania się również z następującymi materiałami:

• Korekta nosa – jak wygląda i ile kosztuje operacja plastyczna nosa?
• Chirurgia plastyczna – najpopularniejsze zabiegi
• Na czym polega korekta nosa kwasem hialuronowym?
• Operacje plastyczne twarzy
• Prostowanie przegrody nosowej – cena, rekonwalescencja, efekty

Operacja nosa na raty (płatność w systemie ratalnym)

Pacjentów zainteresowanych ratalną płatnością za zabieg informujemy, że za zabiegi chirurgiczne wykonywane w klinice Ars Estetica można płacić na raty, dzięki współpracy z serwisem MEDIRATY. Narzędzie skupia się na finansowaniu zabiegów medycznych, a cały proces sprowadza się do wykonania kilku kroków:

1. Pacjent umawiany jest na konsultacje ze specjalistą, który po przeprowadzonym badaniu tworzy plan leczenia i określa całkowity koszt terapii.
2. Po wyrażeniu zgody na kontakt, pacjent oczekuje na telefon konsultanta, który po zweryfikowaniu zdolności kredytowej tworzy dedykowaną ofertę.
3. Po przyjęciu oferty czekamy na wizytę kuriera, który dostarcza do pacjenta umowę celem jej podpisania.
4. Po dopełnieniu wszelkich formalności, środki finansowe przelewane są na konto kliniki.

Planowany zabieg może odbyć się po podpisaniu umowy przez pacjenta. Załatwienie wszelkich formalności trwa zwykle ok. 14 dni.

Źródła:

• https://www.medicalnewstoday.com/articles/312672
• https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1016/j.otohns.2003.12.004
• https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(19)33014-4/fulltext