Osteotomia nosa

Osteotomia (modelowanie rusztowania kostnego nosa) należy do kluczowych elementów rynoplastyki (chirurgii nosa zewnętrznego).

Na czym polega osteotomia nosa

Podstawową strukturą szkieletu nosa jest piramida kostna (kości nosowe i wyrostek czołowy kości szczękowej). W piramidę kostną wkomponowana jest piramida chrzęstna złożona z przegrody nosa (przegrody chrzęstnej, chrząstki czworobocznej) i chrząstek bocznych nosa (chrząstek trójkątnych).

Osteotomie służą do usunięcia części kostnej piramidy (garbu) lub do ich uruchomienia w celu dalszego przemieszczenia.

Do podstawowych rodzajów osteotomii należą (w kolejności wykonywania):

• osteotomia pośrodkowa (bocznie do linii szwu międzynosowego – po obu stronach linii szwu)
• osteotomia boczna (w wyrostku czołowym kości szczękowej – ciągnie się do poziomu przyśrodkowego kąta, chroni małżowinę nosową dolną)
• osteotomia poprzeczna (pozioma – położona na poziomie przyśrodkowego kąta oka, przez wyrostek czołowy kości szczękowej i kości nosa).

W szczególnych przypadkach rozważa się wykonanie osteotomii dodatkowych, takich jak:

• osteotomia pośrednia (pomiędzy osteotomią pośrodkową i boczną) przy zaokrągleniu i istotnym skrzywieniu kostnej ściany bocznej
• resekcja klinowa po dodatkowej osteotomii nad osteotomią boczną przy resekcji kostnego klina, wykonywana w taki sposób, by skompensować asymetrię ścian piramidy (np. w przypadku skrzywienia nosa w wyniku zaburzeń wzrostu).

Swobodne poruszanie piramidą umożliwione jest po ukończeniu co najmniej trzech osteotomii podstawowych.

Wskazania do osteotomii

Wśród wskazań do osteotomii wymienia się garbaty nos (nadmierne wystawanie grzbietu nosa) i nos skrzywiony – nieprawidłowe ustawienie grzbietu nosa (który zbacza z płaszczyzny strzałkowej pośrodkowej).

Osteotomie wykonuje się w celu usunięcia garbu z uruchomieniem ścian bocznych w taki sposób, by zamknąć powstały „otwarty strop” albo w celu uruchomienia piramidy nosa skrzywionego lub zbyt szerokiego.

Jak przygotować się do zabiegu?

Kwalifikacja do zabiegu odbywa się podczas konsultacji przedoperacyjnej, obejmującej wywiad, badanie fizykalne, dokładną analizę profilu nosa, twarzy i punktów pomiarowych w tkankach miękkich. Należy wykonać zlecone przez lekarza badania dodatkowe (badania laboratoryjne krwi, EKG, RTG klatki piersiowej). Pacjent przed operacją powinien być w dobrym stanie zdrowia.

Chirurg szczegółowo omawia zabieg, związane z nim ryzyko i przedstawia efekty możliwe do uzyskania. Wyjaśnia, że w niektórych przypadkach nie można uniknąć pozabiegowych (widocznych i/lub wyczuwalnych) nierówności w okolicy grzbietu nosa, szczególnie przy cienkiej skórze nosa (może być konieczna niewielka korekta, dopuszczalna po upływie co najmniej 6 miesięcy od pierwszej operacji). Istnieje ryzyko zmian atroficznych skóry nosa prowadzących do rumienia i teleangiektazji, a także zaburzeń czuciowych w obrębie skóry (w wyniku przecięcia nerwów).

Osteotomia przezśluzówkowa może przyczynić się do przemieszczenia śluzówki poniżej skóry i utworzenia podskórnych torbieli (wówczas torbiel podśluzówkową usuwa się w całości i zamyka połączenie z wnętrzem nosa).

Wykonywana jest również dokumentacja fotograficzna.

W dniu zabiegu należy zgłosić się do kliniki o wyznaczonej godzinie; przed operacją w znieczuleniu ogólnym należy być na czczo.

Jak przygotować się do osteotomii?

Operacje grzbietu nosa (osteotomia, zniesienie garbu) można przeprowadzać z dostępu wewnątrznosowego – cięcia w skórze przedsionka nosa (nie w śluzówce). Dojście do grzbietu nosa uzyskuje się przez uniesienie powłoki miękkotkankowej nad ochrzęstną i poniżej okostnej.

Korekcje nosa z osteotomią najczęściej wykonywane są w znieczuleniu ogólnym dotchawiczym. Przy cięciach wewnątrznosowych zwykle wskazane jest ostrzyknięcie przylegającej skóry przedsionka lekiem znieczulającym miejscowo i adrenaliną przed rozpoczęciem operacji (w celu redukcji krwawienia). Ostrzykuje się tylko linię cięcia.

Do wykonywania osteotomii używa się specjalnych narzędzi chirurgicznych: osteotomów i dłut.

• Osteotomia pośrodkowa

Osteotomia pośrodkowa najczęściej wykonywana jest z dostępu zewnątrzśluzówkowego (bez cięcia śluzówki wewnątrznosowo pod powierzchnią kości nosowych). Na tym etapie błona śluzowa może zostać uniesiona z dostępu przezprzegrodowego. Nieco rzadziej osteotomia wykonywana jest z dostępu przezśluzówkowego (jeśli nie prostowano wcześniej przegrody nosa).

Osteotomie kończą na poziomie przyśrodkowego kąta oka i mogą lekko rozwidlać się do boków, co ułatwia połączenie z osteotomią poprzeczną, szczególnie wykonywaną w celu zamknięcia „otwartego stropu”.

„Otwarty strop” z odsłoniętym brzegiem chrzęstnej przegrody nosa, który powstaje po usunięciu grabu, musi zostać zamknięty (za pomocą osteotomii bocznej i poprzecznej). Jeśli nie zostanie całkowicie zamknięty, może pojawić się kostna przerwa nad grzbietem nosa. W wyniku przylegania wewnątrznosowej błony śluzowej do znajdującej się nad nią skóry mogą wystąpić objawy neuralgii.

• Osteotomia boczna

Przebieg planowanej linii osteotomii zaznacza się markerem na skórze w odniesieniu do linii brzegu nosa (od rowka skrzydłowo-twarzowego do przyśrodkowego kąta oka). Osteotomia zaczyna się nieco nad tą linią na grzebieniu otworu gruszkowatego.

W wersji wewnątrznosowej cięcie przedsionkowe boczne wykonuje się w skórze przedsionka na poziomie głowy małżowiny nosowej dolnej. Na powierzchni bocznej, wzdłuż planowanej linii osteotomii wytwarza się tunel podokostnowy, który na wysokości kąta oka jest wydłużany w kierunku nasady nosa dla potrzeb osteotomii poprzecznej.

Osteotomia boczna sięga grubej kości czołowej w szwie czołowo-szczękowym – najczęściej kończy się kilka milimetrów doogonowo od linii szwu.

• Osteotomia poprzeczna

Zagięte dłuto wkłada się przez cięcie przedsionkowe boczne, umieszcza w czaszkowym końcu osteotomii bocznej i stopniowo tworzy linię złamania w kierunku nasady nosa.

Dłuto ustawione na końcu linii osteotomii bocznej przemieszcza się w głąb kości lekkimi uderzeniami młotka. Po przecięciu kości całą szerokością dłuta, dłuto przemieszcza się w kierunku grzbietu nosa, co kończy osteotomię poprzeczną po jednej stronie.

Kość, zwłaszcza w okolicy grzbietu nosa, jest bardzo gruba, dlatego zazwyczaj (by zminimalizować ryzyko pęknięcia kości) najpierw wykonuje się osteotomię poprzeczną po stronie przeciwnej i dopiero dokonuje pełnego uruchomienia.

Osteotomię boczną i poprzeczną można wykonywać bezpośrednio przez skórę, zamiast wewnątrznosowo.

Jeśli w celu wykonania resekcji klinowej należy wykonać osteotomię pośrednią lub dodatkową, przeprowadza się ją po osteotomii pośrodkowej, a przed osteotomią boczną.

Należy mieć świadomość, że często (np. przy korekcji nosa skrzywionego) konieczna jest jednoczasowa operacja przegrody nosa (septoplastyka) i chirurgia nosa zewnętrznego (rynoplastyka), czyli tzw. septorynoplastyka. Zazwyczaj wykonuje się je w ramach jednego zabiegu, w następującej kolejności:

• Etap I: septoplastyka część 1 (cięcie, uzyskiwanie dostępu, uruchomienie i resekcja, tamponada tymczasowa).
• Etap II: rynoplastyka z nacięciem, uzyskaniem dostępu, korekcją.
• Etap III: septoplastyka część 2 (wstawienie, rekonstrukcja, unieruchomienie, zamknięcie cięć szwami.
• Etap IV: ostateczna tamponada nosa, założenie opatrunku zewnętrznego i usztywnienie.

Efekty

Operacje zewnętrznej piramidy nosa wykonuje się tylko z przyczyn estetycznych (np. garb nosowy) lub czynnościowych i estetycznych (np. nos skrzywiony). Zabiegi mają na celu normalizację deformacji nosa zewnętrznego i poprawę estetyki. Wynikiem korekcji grzbietu nosa jest zniesienie garbu nosa, uzyskanie symetrii w przypadku nosa skrzywionego.

Warto pamiętać, że kształt i czynność nosa rozpatrywane są zawsze jako całość. Deformacja w wielu przypadkach wiąże się z zaburzeniem funkcji. Dlatego chirurgia czynnościowa i estetyczna nosa dąży do rekonstrukcji całości i często obejmuje metody łączące operacje przegrody i operacje nosa zewnętrznego (septorynoplastyka).

Jednak w septorynoplastyce proces gojenia może mieć inny przebieg niż w przypadku operacji tylko nosa zewnętrznego (rynoplastyki), wykonywanej dokoła niezmienionej przegrody nosa jako środka podparcia. Jednoczasowa korekcja przegrody nosa wraz z uruchomieniem i rekonstrukcją wiąże się z dynamicznym procesem gojenia i zmianami ustawienia przegrody (w ciągu tygodni, miesięcy), które stwierdza się na podstawie zmian kształtu zewnętrznego. Dlatego odległy wynik operacji i kształt zewnętrzny mogą istotnie odbiegać od bezpośredniego efektu pozabiegowego. Utrudnia to formułowanie wiarygodnych prognoz i – mimo prawidłowego, ostrożnego postępowania chirurgicznego – konieczna bywa reoperacja (nie wcześniej niż rok od pierwszej operacji).

Zdjęcia przed i po osteotomii

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania do operacji nosa z osteotomią mogą stanowić:

• zaburzenia krzepnięcia
• nieuregulowane nadciśnienie tętnicze
• cukrzyca
• uczulenia na leki znieczulające
• zbyt młody wiek pacjenta
• infekcje skórne
• ciężkie choroby ogólne
• ciąża.

Nie wykonuje się osteotomii ruchomych okolic kostnych.

W przypadku silnego zaniku skóry na skutek bliznowacenia wtórnie do urazu albo wielokrotnych operacji istnieje ryzyko martwicy.

W niektórych przypadkach przeciwwskazanie może stanowić nos pozornie skrzywiony.

U pacjentów zgłaszających potrzebę korekcji garbu nosa należy wykluczyć obecność tzw. pseudogarbu.

Lekarze wykonujący zabieg i cena

Cena operacji plastycznej nosa  uzależniona jest od stopnia zaawansowania zabiegu i waha się w granicach 8500 zł – 13000 zł.

Osteotomia nosa Wrocław

Procedurę wykonujemy we Wrocławiu, a specjalistą zajmującym się wykonywaniem plastyki nosa jest dr n. med. Ireneusz Siewiera.

Pacjentów zainteresowanych korektą nosa i konsultacją z lekarzem zapraszamy do kontaktu.

Zachęcamy do zapoznania się również z następującymi materiałami:

• Korekta nosa – jak wygląda i ile kosztuje operacja plastyczna nosa?
• Chirurgia plastyczna – najpopularniejsze zabiegi
• Na czym polega korekta nosa kwasem hialuronowym?
• Operacje plastyczne twarzy
• Rekonwalescencja po operacji nosa

Operacja nosa na raty (płatność w systemie ratalnym)

Pacjentów zainteresowanych ratalną płatnością za zabieg informujemy, że za zabiegi chirurgiczne wykonywane w klinice Ars Estetica można płacić na raty, dzięki współpracy z serwisem MEDIRATY. Narzędzie skupia się na finansowaniu zabiegów medycznych, a cały proces sprowadza się do wykonania kilku kroków:

1. Pacjent umawiany jest na konsultacje ze specjalistą, który po przeprowadzonym badaniu tworzy plan leczenia i określa całkowity koszt terapii.
2. Po wyrażeniu zgody na kontakt, pacjent oczekuje na telefon konsultanta, który po zweryfikowaniu zdolności kredytowej tworzy dedykowaną ofertę.
3. Po przyjęciu oferty czekamy na wizytę kuriera, który dostarcza do pacjenta umowę celem jej podpisania.
4. Po dopełnieniu wszelkich formalności, środki finansowe przelewane są na konto kliniki.

Planowany zabieg może odbyć się po podpisaniu umowy przez pacjenta. Załatwienie wszelkich formalności trwa zwykle ok. 14 dni.