Rekonwalescencja po operacji nosa

Artykuł przeczytasz w: 9 min.

Plastyka nosa uważana jest za jedną z najbardziej wymagających procedur chirurgii plastycznej. Jej efekty w dużym stopniu zależą od przebiegu rekonwalescencji i gotowości pacjenta do przestrzegania zaleceń okołooperacyjnych. Wiele zabiegów pielęgnacyjnych, po instruktażu lekarza, należy wykonywać samodzielnie, w warunkach domowych.

rekonwalescencja po operacji nosa

Korekta nosa - podstawowe informacje 
Cena:Pełna korekcja kształtu nosa 16 500 zł - 21 000 zł
Septoplastyka 6 000 zł - 10 000 zł
Korekcja czubka nosa (część chrzęstna) 6 000 zł - 10 000 zł
Wtórna korekcja nosa wraz z przegrodą od 15 000 zł
Korekcja skrzydeł nosa 6 000 zł - 10 000 zł
Czas zabiegu:około 1-2 h
Znieczulenie:miejscowe lub ogólne
Reakcja:obrzęk, siniaki, zaczerwienienie powiek i okolicy nosa
Rekonwalescencja:siniaki i obrzęk powiek może się utrzymywać do 3 tygodni
obrzęk nosa może utrzymywać się od 6-12 miesięcy
Efekty:ostateczne efekty widoczne są zwykle po około 6 -12 miesiącach
Dostępność:Wrocław

    Poproś o konsultację
    Wypełnij poniższy formularz, aby poprosić o konsultację z jednym z naszych specjalistów.
    Wybierz miasto
    WrocławWarszawa
    Zadzwoń lub napisz!
    Spis treści (kliknij pozycję z listy poniżej, by sprawdzić)
    • Wady i zniekształcenia nosa
    • Cele operacji nosa
    • Rodzaje plastyki nosa
    • Gdzie mogą być zlokalizowane blizny po operacji?
    • Rekonwalescencja po operacjach nosa
    • O czym pamiętać w ciągu pierwszego roku od zabiegu?
    • Obrzęk po operacji nosa – jak długo może się utrzymywać?
    • Kiedy zobaczę efekty operacji nosa?
    • Ryzyko związane z operacją

    Wady i zniekształcenia nosa

    Nos – centralna część twarzy – ma istotny wpływ na estetykę całej twarzy i powinien harmonizować ze wszystkimi jej elementami.

    Nieprawidłowości kształtu nosa zewnętrznego często wymagają korekcji nie tylko ze wskazań estetycznych, ale i czynnościowych. Zazwyczaj konieczna jest jednoczesna operacja części kostnej i chrzęstnej.

    Zniekształcenia nosa mogą mieć charakter wrodzony lub nabyty (np. w wyniku urazu, choroby). Do wrodzonych zniekształceń zalicza się m.in.:

    Wśród nabytych zniekształceń nosa wymienia się:

    • garb nosa
    • nos szeroki
    • nos siodełkowaty
    • nos skośny
    • skrzywienie przegrody nosa
    • skrzywienie piramidy nosa.

    Przegroda nosa (chrzęstna i/lub kostna) może być skrzywiona w płaszczyźnie czołowej lub strzałkowej (w kształcie zbliżonym do litery „C” lub „S”, kątowo).

    Przeczytaj także: Prostowanie przegrody nosowej – cena, rekonwalescencja, efekty

    Defekty nosa mogą dotyczyć części chrzęstnej i/lub kostnej. Do nieprawidłowości części chrzęstnej należą zaburzenia kształtu grzbietu nosa, np.:

    • koniuszek nosa: za płaski, za szeroki, zwisający, rozszczepiony, za długi, za krótki
    • skrzydła nosa: niesymetryczne, zbyt wygięte, za wiotkie (wiotkie mogą zapadać się podczas wdechu i utrudniać oddychanie przez nos)
    • słupek nosa: nadmiernie wygięty, zbyt wystający, zbyt wciągnięty, za gruby, za cienki
    • nos: za długi, za krótki.

    Do nieprawidłowości części kostnej nosa zalicza się zmiany kształtu grzbietu nosa, takie jak:

    • nos garbaty, siodłowaty, skręcony, szeroki, wąski
    • zaburzenia nasady nosa i przegrody nosa.

    Cele operacji nosa

    Chirurgia nosa ma na celu zarówno poprawę zaburzeń estetycznych, jak i funkcjonalnych; często obejmuje korekcję nosa zewnętrznego i wewnętrznego.

    Plastykę nosa przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub znieczuleniu miejscowym i sedacji.

    Z reguły operacja nosa polega na modyfikacji tylko jego rusztowania (części chrzęstnej lub chrzęstnej i kostnej). Nie obejmuje skóry, która powinna samoistnie obkurczyć się po operacji i „ułożyć” na skorygowanym nosie. Dlatego zakres wykonywanych zmian w rusztowaniu jest ograniczony, podobnie jak zdolność skóry do obkurczenia. Z wiekiem możliwość obkurczania skóry i jej sprężystość ulegają redukcji.

     

    Rodzaje plastyki nosa

    Operacje nosa można podzielić na korekcyjne i rekonstrukcyjne. Rynoplastyka rekonstrukcyjna wykonywana jest w przypadku częściowego ubytku tkanek miękkich, szkieletu nosa, całkowitego ubytku nosa i rekonstrukcji całego nosa. W celu uzupełnienia ubytków wykorzystuje się płaty tkankowe (z bezpośredniego sąsiedztwa ubytku lub z odległych okolic ciała).

    Rynoplastykę najczęściej wykonuje się z dostępu wewnętrznego (zamkniętego) lub zewnętrznego (otwartego).

    Dostęp zewnętrzny umożliwia korekcję pod kontrolą wzroku. Stosowany jest zwłaszcza w przypadku zabiegów dążących do utrzymania lub uzyskania symetrii. Cięcie wykonuje się w słupku nosa i wydłuża je wewnątrznosowo wzdłuż ogonowego brzegu chrząstki skrzydłowej większej. Skórę odpreparowuje się od słupka, koniuszka i grzbietu nosa.

    W przypadku operacji z dostępu wewnętrznego cięcie wykonuje się w przedsionku nosa. Kości są odseparowywane od innych tkanek; kolejne etapy obejmują m.in. łamanie lub nacinanie kości nosa i formowanie w celu uzyskania odpowiedniego kształtu.

    Wybór dostępu zależy od wielu czynników, m.in. od typu skóry i tkanki podskórnej. Gruba skóra może utrudniać gojenie, jednak lepiej maskuje ewentualne nierówności po zabiegu. Natomiast przy cienkiej skórze nierówności mogą być bardziej widoczne.

    U wielu pacjentów konieczna jest korekcja kształtu szkieletu chrzęstnego i kostnego nosa (całkowita korekcja nosa z dostępu otwartego).

    W przypadku korekcji tylko kostnej nosa piramidy nosa (osteotomia) lub zniesienia garbu nosa wykorzystuje się zwykle dostęp zamknięty. Korekcja skrzywienia przegrody nosowej z powodów trudności z oddychaniem (bez zmiany kształtu i wielkości nosa) wymaga wykonania septoplastyki – zazwyczaj z cięć prowadzonych wewnątrz nosa (metoda zamknięta).

    W przypadku równoczesnej korekcji koniuszka nosa i piramidy zwykle wykorzystuje się dostęp zewnętrzny (zwłaszcza w reoperacjach lub w leczeniu skomplikowanych deformacji nosa).

    Gdzie mogą być zlokalizowane blizny po operacji?

    Podczas zabiegu operacyjnego dochodzi do kontrolowanego uszkodzenia tkanek. Efektem procesów naprawczych jest wytworzenie blizny. W chirurgii nosa blizna pozostaje po cięciach w błonie śluzowej lub skórze.

    W chirurgii nosa wykorzystuje się cięcia wewnątrznosowe i zewnątrznosowe, cięcia wewnątrzustne oraz cięcia stosowane do modyfikacji skrzydeł nosa.

    Plastyka nosa metodą zamkniętą (wykonywana za pomocą cięć wewnętrznych, bez nacięć skóry) nie pozostawia widocznych blizn pooperacyjnych.

    Operacja metodą otwartą, wykorzystywana w leczeniu bardziej złożonych defektów nosa, reoperacji i trudnych procedur naprawczych, pozostawia blizny pooperacyjne na słupku nosa, które najczęściej z czasem stają się słabo widoczne. Cięcie (prostopadłe do przegrody nosowej) może mieć różny kształt, często jest to kształt zbliżony do odwróconej litery „V”.

    Rekonwalescencja po operacjach nosa

    Tuż po operacji – pierwsze godziny i doby

    • Dolegliwości

    Po wybudzeniu dokuczliwe bywa uczucie zatkania uszu, rozpierania i zatkania nosa, co wymusza oddychanie ustami. Konsekwencją jest suchość jamy ustnej i drapanie w gardle.

    W ciągu 48 godzin mogą wystąpić bóle głowy, ból nosa i okolicy górnej wargi. Po operacji części kostnej występują znaczne obrzęki i zasinienia, które nasilają się przez 2-3 doby. Jeśli zabieg obejmował tylko tkanki miękkie i część chrzęstną, zasinienia są mniejsze.

    Przez kilka dni mowa może być mniej wyraźna.

    • Zalecenia

    Należy wykonywać zalecone przez lekarza i fizjoterapeutę ćwiczenia przeciwzakrzepowe i ćwiczenia oddechowe. Już w pierwszej dobie po operacji można stosować zimne okłady. Przez ok. 3 dni może być konieczne stosowanie leków przeciwbólowych (według zaleceń lekarza).

    Odzież po operacji powinna być wygodna, luźna, łatwa do włożenia i zdjęcia (rozpinane koszule, buty, które można założyć bez pochylania, np. wsuwane).

    Przez pierwsze dni po zabiegu należy spać z uniesioną głową (podłożyć pod głowę 2-3 poduszki). W nocy twarz powinna być zwrócona do sufitu. Sen z głową ułożoną na boku może zwiększać obrzęki niżej położonych części twarzy. Poduszka w kształcie podkowy stabilizuje głowę i zapobiega niekontrolowanym zmianom jej ułożenia w nocy.

    Obrzęki i krwiaki okularowe można łagodzić, stosując okłady chłodzące. Zaleca się stosowanie zimnych okładów typu Cold Pack (owinąć torebkę gazą i przez kilka minut przykładać do policzka lub górnej wargi). Po kilku dniach obrzęki zaczynają się zmniejszać.

    • Po usunięciu setonów

    W 2. lub 3. dobie po operacji usuwane są setony, co bywa niekomfortowe i nieco bolesne, jednak przynosi ulgę: umożliwia oddychanie przez nos, łagodzi uczucie rozpierania nosa i zatkania uszu. Przez kilka dni z nosa może wypływać wydzielina lekko podbarwiona krwią. Nos należy wycierać bez wydmuchiwania.

    W tym czasie nos wymaga nawilżania – aplikacji preparatów zaleconych przez lekarza. Zazwyczaj po zastosowaniu środków w sprayu, do przedsionka nosa (płytko) wprowadza się maść.

    Po zabiegu może dochodzić do strupienia (o różnym nasileniu). Nie powinno się usuwać strupów z wykorzystaniem nadmiernego nacisku; należy zmiękczać je za pomocą maści, aż odpadną.

    Natłuszczanie lub stosowanie maści nie powinno trwać dłużej niż 1-2 tygodnie. Środki, które przylegają do rzęsek nabłonka oddechowego, upośledzają transport śluzowo-rzęskowego i mogą nasilać strupienie.

    7 dni po zabiegu

    W plastykach nosa często stosuje się szwy rozpuszczalne, które nie wymagają zdejmowania.

    Szwy nierozpuszczalne usuwa się zwykle w 7. dobie pooperacyjnej. Jeśli zabieg nie obejmował ingerencji w tkankę kostną, zdejmuje się także opatrunek usztywniający.

    Chłodzenie i masaże przyspieszają ustępowanie zasinień i obrzęków.

    Delikatne masaże policzków i górnej wargi należy wykonywać ściśle według instruktażu lekarza i fizjoterapeuty.

    Wskazany jest umiarkowany ruch i spacery (2-3 razy dziennie). Można wykonywać niemęczące prace domowe. Należy unikać głębokiego pochylania.

    W 7. dobie po zabiegu (w przypadku ingerencji w tkankę kostną) zdejmowany jest opatrunek usztywniający. Pacjent może zobaczyć nos; efekty operacji przysłaniają obrzęki i siniaki.

    Po 10 dniach

    Zdjęty opatrunek gipsowy (lub inną zaleconą nakładkę ochronną, np. z tworzywa termoutwardzalnego) powinno się stosować jeszcze przez 2-4 tygodnie na noc oraz w warunkach, kiedy ryzyko urazu jest większe.

    Po 14 dniach i konsultacji z lekarzem pacjenci zwykle wracają do obowiązków zawodowych (jeśli nie wykonują ciężkiej pracy fizycznej).

    Należy kontynuować przemywanie i nawilżanie nosa z zastosowaniem preparatów zaleconych przez lekarza.

    Miesiąc po operacji

    Po miesiącu zwykle możliwe jest delikatne wydmuchiwane nosa. Po kilku tygodniach zwykle utrzymują się tylko nieduże obrzęki.

    Przez okres wskazany przez lekarza (zazwyczaj do 6 tygodni) niewskazane noszenie okularów (należy unikać bezpośredniego ucisku na nos).

    Przez minimum 6 tygodni należy unikać forsownych ćwiczeń i sportów kontaktowych.

    O czym pamiętać w ciągu pierwszego roku od zabiegu?

    Należy stawiać się w terminie na zaplanowanych wizytach kontrolnych.

    Na bliznę powinno się stosować kremy ochronne z filtrem przeciwsłonecznym minimum przez 6 miesięcy (by zredukować ryzyko przebarwień).

    Przez ok. rok po operacji niewskazana jest dłuższa ekspozycja na bardzo niskie temperatury i silne promieniowanie słoneczne.

    Z plastyką nosa wiąże się ryzyko powikłań. Reoperacji zwykle nie wykonuje się wcześniej niż po 12–18 miesiącach.

    Obrzęk po operacji nosa – jak długo może się utrzymywać?

    Podczas zabiegu operacyjnego dochodzi do kontrolowanego uszkodzenia tkanek; skutkiem jest stan zapalny i obrzęki. Zwiększa się przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych, przez które przesączają się elementy krwi. Tak powstaje obrzęk: płyn, który gromadzi się i przemieszcza między komórkami w tkance. Obrzęk zniekształca kontury ciała i maskuje bezpośrednie wyniki operacji.

    Jeśli operacja obejmowała tkankę kostną, w ciągu 48 godzin pojawiają się zasinienia oraz obrzęki powiek i górnej wargi (które mogą być tkliwe i bolesne). Obrzęki narastają do 2.-3. doby po operacji.

    W niektórych przypadkach przez ok. 2 dni po zabiegu obrzęki mogą utrudniać otwarcie oczu (oczy mogą łzawić). Obrzęk tkanek twarzy może utrudniać prawidłową artykulację dźwięków. W 4.-5. dobie obrzęki zazwyczaj już nie narastają i zaczynają się stopniowo zmniejszać.

    Siniaki (podbiegnięcia krwawe) i obrzęki powiek po operacji nosa mogą utrzymywać się do ok. 3 tygodni; obrzęk nosa może utrzymywać się przez kilka miesięcy.

    Samochód zwykle można prowadzić po ok. 2 tygodniach, kiedy obrzęki nie ograniczają pola widzenia.

    Po zabiegach rynochirurgicznych obrzęk pooperacyjny błony śluzowej i strupienie w jamach nosa mogą przejściowo upośledzać węch. Prawidłowe, swobodne oddychanie przez nos możliwe jest zwykle po kilku tygodniach, gdy ustąpią obrzęki błon śluzowych.

    Obrzęk jest elementem procesu naprawy tkanek i gojenia, jednak nadmierne obrzęki mogą niekorzystnie wpływać na przepływ krwi i powodować dolegliwości bólowe. Chłodzenie, delikatny masaż i umiarkowana aktywność (ściśle według zaleceń lekarza) ograniczają obrzęki i łagodzą ból.

    Kiedy zobaczę efekty operacji nosa?

    Plastyka nosa jest trudną procedurą; operacja zazwyczaj ma na celu nie tylko przywrócenie prawidłowej funkcji i poprawę wyglądu nosa, ale również poprawę jakości życia, np. złagodzenie lęku społecznego. O jej powodzeniu decyduje wiele czynników, oprócz aspektów technicznych zabiegu, istotne są indywidulane warunki anatomiczne, gotowość pacjenta do przestrzegania zaleceń okołooperacyjnych i satysfakcja z uzyskanych efektów.

    Plastyka nosa umożliwia korekcję zaburzeń estetycznych i/lub funkcjonalnych nosa, wad wrodzonych i nabytych. Efektem operacji (zależnie od celu, wskazań, rodzaju defektu) może być np.:

    • zmniejszenie kostno-chrzęstnego garbu nosa
    • korekcja nosa skrzywionego – przemieszczenia ścian bocznych nosa (wynik urazu w wieku dorosłym) lub wyrównanie asymetrii wysokości ścian bocznych (w przypadku skrzywienia wrodzonego lub urazu w dzieciństwie)
    • korekcja długości nosa (np. zbyt długiego nosa po usunięciu garbu, opadającego koniuszka)
    • korekta projekcji koniuszka nosa (np. zbyt dużej projekcji nosa wyniosłego ze zwężeniem przedsionka)
    • korekcja kształtu koniuszka (np. zbyt szerokiego lub bulwiastego koniuszka)
    • korekcja zapadających się skrzydeł nosa
    • korekcja skrzywienia przegrody nosa, poprawa drożności
    • poprawa wyglądu, proporcji i harmonii twarzy.

    Plastyka nosa – operacja skomplikowana i wymagająca – w większości przypadków może przynieść udokumentowane korzyści funkcjonalne i estetyczne.

    Ostateczne efekty plastyki nosa można oceniać po 6-12 miesiącach od zabiegu.

    Ryzyko związane z operacją

    Po zabiegu operacyjnym – w ciągu następnych tygodni i miesięcy – zachodzą zmiany w wyglądzie nosa, związane z dynamicznym procesem gojenia. Dlatego późne wyniki i obraz kształtu nosa mogą istotnie odstawać od bezpośredniego efektu pooperacyjnego. Mimo prawidłowego, ostrożnego operowania konieczna może być reoperacja, którą można przeprowadzić nie wcześniej niż rok od pierwszego zabiegu.

    Plastyka nosa wiąże się z ryzykiem powikłań, najczęściej przejściowych (ból, obrzęk, krwiaki okularowe). Wśród rzadszych powikłań wymienia się krwawienie, nieprawidłowe bliznowacenie, infekcję, perforację przegrody, utrzymujący się obrzęk.

    Największe obawy pacjentów przed zabiegiem operacyjnym wzbudza ryzyko wyraźnej blizny na słupku nosa. Jednak wyniki badań wskazują, że u zdecydowanej większości pacjentów z biegiem czasu blizna staje się mało widoczna (może pozostać cienka, biała linia).

    Do najpoważniejszych (i bardzo rzadkich) powikłań należy martwica słupka. Ciężkie blizny, rozpad rany (u cukrzyków lub palaczy) zwiększają ryzyko martwicy słupka. Dlatego wskazania i przeciwwskazania do otwartego dostępu rozważa się ostrożnie, a przy uzasadnionych wątpliwościach zwykle stosuje się dostęp wewnątrznosowy. Martwica słupka może wymagać zastosowania wieloetapowych procedur, skomplikowanych pod względem technicznym, często z wykorzystaniem płatów czołowych.

    Korekcja nosa Wrocław

    Zabieg chirurgicznej korekty nosa w placówce we Wrocławiu wykonuje dr n. med. Ireneusz Siewiera.

    Źródła:

    Krzeski A. Diagnostyka rynologiczna. Medycyna Praktyczna. Warszawa 2009.

    Dibelius G, Hohman MH. Rhinoplasty Tip-shaping Surgery. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2022.

    Khan N, Rashid M, Khan I, Ur Rehman Sarwar S, Ur Rashid H, Khurshid M, Khalid Choudry U, Fatima N. Satisfaction in Patients After Rhinoplasty Using the Rhinoplasty Outcome Evaluation Questionnaire. Cureus. 2019;11(7):e5283.

    Fichman M, Piedra Buena IT. Rhinoplasty. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2022.

    Austin GK, Shockley WW. Reconstruction of nasal defects: contemporary approaches. Curr Opin Otolaryngol Head Neck Surg. 2016;24(5):453-60.

    Tasman AJ. Rhinoplasty – indications and techniques. GMS Curr Top Otorhinolaryngol Head Neck Surg. 2007;6:Doc09.

    Raggio BS, Asaria J. Open Rhinoplasty. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2022.

    Herruer JM, Prins JB, van Heerbeek N, Verhage-Damen GWJA, Ingels KJAO. Does self-consciousness of appearance influence postoperative satisfaction in rhinoplasty? J Plast Reconstr Aesthet Surg. 2018;71(1):79-84.

    Fichman M, op. cit.

    Elsayed M, Alghamdi AS, Khan M, Habibullah A, Alshareef MA, Senan H, Hazazi S, Alqurashi AA, Alosiami FG. Causes, Prevention, and Correction of Complications of Primary and Revision Septorhinoplasty. Cureus. 2021;13(12):e20557.

    Sari E, Simsek G. Comparison of the Effects of Total Nasal Block and Central Facial Block on Acute Postoperative Pain, Edema, and Ecchymosis After Septorhinoplasty. Aesthetic Plast Surg. 2015;39(6):877-80.

    Alinasab B, Haraldsson PO. Rapid Resorbable Sutures Are a Favourable Alternative to Non-resorbable Sutures in Closing Transcolumellar Incision in Rhinoplasty. Aesthetic Plast Surg. 2016;40(4):449-52.

    Bafaqeeh SA, Al-Qattan MM. Open rhinoplasty: columellar scar analysis in an Arabian population. Plast Reconstr Surg. 1998;102(4):1226-8; discussion 1229.

    Ihvan O, Seneldir L, Naiboglu B, Verim A, Cetiner S. Comparative Columellar Scar Analysis Between W Incisions and Inverted-V Incision in Open Technique Nasal Surgery. Indian J Otolaryngol Head Neck Surg. 2018;70(2):231-234.

      Umów się na wizytę
      Wypełnij poniższy formularz aby umówić się na wizytę w naszej klinice.
      Wybierz miasto
      WrocławWarszawa
      Zadzwoń lub napisz!

      Zobacz również

      wsparcie
      Zostaw wiadomość. Odezwiemy się wkrótce.

        Przepraszamy, obecnie jesteśmy niedostępni. Zostaw wiadomość, odpowiemy najszybciej jak to możliwe.
        Przedstaw się *
        Wybierz miasto *
        WrocławWarszawa
        Wiadomość *