Ból po operacji powiększania biustu

Historia implantów piersiowych, stosowanych w celu operacyjnego powiększenia, zmiany kształtu i ujędrnienia kobiecych piersi, sięga końca XIX wieku. Czeski chirurg, Vincenz Czerny, jako pierwszy (w 1895 r.) przeprowadził chirurgiczny zabieg powiększania piersi. Od tego czasu materiały i techniki operacyjne wyewoluowały i istotnie poprawił się profil bezpieczeństwa procedur.

Nie wolno jednak zapominać, że każdy zabieg chirurgiczny, w tym również powiększanie piersi, obarczony jest ryzykiem powikłań oraz że w jego wyniku dochodzi do kontrolowanego uszkodzenia tkanek – operacja wiąże się nieodłącznie z powstaniem jatrogennej rany i jej gojeniem w okresie pozabiegowym. Proces gojenia wymaga prawidłowej pielęgnacji rany i antyseptyki; jego przebieg zależy też m.in. od rodzaju i lokalizacji cięcia, utrzymania hemostazy i stosowania technik chirurgicznych redukujących napięcie tkanek oraz – co szczególnie istotne – od ścisłego przestrzegania zaleceń lekarskich.

Rekonwalescencja po zabiegu powiększania biustu

Zabieg powiększania piersi implantami trwa ok. 2 godzin. Rana zszywana jest warstwowo; skórę zszywa się szwem śródskórnym, co pozwala zredukować widoczność powstałej blizny do minimum. Zabieg kończy nałożenie opatrunków i specjalnego biustonosza. Pacjentka po operacji w znieczuleniu ogólnym pozostaje w klinice pod opieką personelu medycznego. Następnego dnia zazwyczaj jest wypisywana do domu, po wcześniejszym otrzymaniu szczegółowych zaleceń pooperacyjnych.

Zgodnie z oświadczeniem producentów, nowoczesne implanty nie powinny wymagać wymiany (pozostają w ciele pacjentki do końca życia). Konieczne są jednak regularne kontrole lekarskie oraz okresowe wykonywanie badania USG gruczołu piersiowego.

Po zabiegu operacyjnym organizm uruchamia kaskadę procesów naprawczych – autonaprawa zachodzi na drodze zapalenia. Faza zapalna jest konsekwencją uszkodzenia naczyń, aktywacji kaskady układu krzepnięcia i migracji komórek biorących udział w procesie gojenia (takich jak np. cytokiny, leukocyty, chemokiny). W tej fazie powstaje strup. Ok. 4–5 dni od zabiegu rozpoczyna się etap proliferacji – w jego inicjacji uczestniczą makrofagi, ale na przebieg drugiej fazy wpływają przede wszystkim fibroblasty, które wędrują do rany i zastępują fibrynę mocniejszą macierzą włókien kolagenowych. W fazie naskórkowania (reepitelializacji) dochodzi do zamknięcia blisko 80% rany. Kolejny etap – etap remodelingu (ok. 3 tygodnie po zabiegu) obejmuje zamknięcie naczyń krwionośnych, redukcję fibroblastów i wzmacnianie struktury włókien kolagenowych. Ostatnia faza – formowania blizny – może trwać od roku do nawet kilku lat po operacji. Blizny wymagają odpowiedniej pielęgnacji, zgodnie z zaleceniami lekarza.

Zobacz także: Laserowe usuwanie blizn – wskazania, przebieg zabiegu i efekty leczenia

Objawy związane z procesami fizjologicznymi, zachodzącymi po chirurgicznym uszkodzeniu tkanek, zazwyczaj nie są powodem do niepokoju i wynikają z lokalnego stanu zapalnego (ból, obrzęk, zaczerwienienie, zwiększone ocieplenia rany i pobliskich tkanek). Jeżeli to symptomy miejscowe, które nie narastają, ale wykazują tendencję do ustępowania i nie wikła ich żadna reakcja ogólnoustrojowa, nie świadczą o nieprawidłowościach. Konsultacja lekarska wymagana jest w przypadku utrzymywania się objawów, ich nasilania, pojawienia się istotnego wycieku lub objawów ogólnoustrojowych wskazujących na zakażenie. Kilka dni po zabiegu może utrzymywać się stan podgorączkowy, ale jeśli temperatura ciała przekroczy 38 st. C., należy zgłosić się do lekarza.

Rekonwalescencja po wszczepieniu implantów najbardziej uciążliwa jest przez pierwsze doby po operacji. Dolegliwości bólowe dotyczą głównie klatki piersiowej. Ból łagodzony jest farmakologicznie.

Pacjentkom zaleca się oszczędzający tryb życia i ograniczenie do minimum pewnych ruchów. W pierwszym okresie po zabiegu należy:

• Siadać i kłaść się, używając kończyn dolnych, m.in. obracać się „na pośladkach” bez angażowania kończyn górnych.
• Ograniczać pracę mięśni piersiowych podczas ubierania się: wybierać ubrania wygodne, „luźne” (unikać obcisłych), które nie wymagają unoszenia kończyn górnych; buty stabilne, wsuwane (szpilki wykluczone).
• Chodzić swobodnie, nie ograniczając kołysania kończyn górnych.
• Ściśle stosować się do zaleceń lekarskich, w tym wykonywać zalecone ćwiczenia.

Po samoistnym oddzieleniu strupków od rany można rozpocząć masaże blizny.

Należy unikać podpierania się na rękach, gwałtownych zmian pozycji oraz prowadzenia samochodu (przez ok. 2 tygodnie). Powinno się ograniczyć dźwiganie (do maksymalnie 1 kg) oraz zrezygnować z wykonywania prac domowych, takich jak: odkurzanie, prasowanie, gotowanie i inne prace w kuchni (np. krojenie). Do „lżejszych” prac domowych można z reguły powrócić po 2 tygodniach od zabiegu.

Po zabiegach chirurgii plastycznej mogą również wystąpić zaburzenia czucia (z powodu uszkodzeń drobnych nerwów w czasie operacji), które zwykle ustępują po kilku miesiącach. Po odtworzeniu przeciętych włókien nerwowych mogą pojawić się przemijające dolegliwości bólowe. Po augmentacji piersi implantami może wystąpić przeczulica (hiperalgezja), czyli bardziej nasilone odczuwanie bólu, nieadekwatne w stosunku do bodźca (nadwrażliwość na ból dotyczy zwłaszcza brodawek sutkowych). Hiperalgezja może utrzymywać się do kilku tygodni, po czym (najczęściej) ustępuje samoistnie.

Po ok. 6 tygodniach (termin ustala lekarz) zazwyczaj można powrócić do aktywnego trybu życia, ćwiczeń i „zwykłych” biustonoszy. Przez pierwsze miesiące niewskazana jest ekspozycja okolicy zabiegowej na światło słoneczne.

Jakich objawów można spodziewać się w okresie pooperacyjnym? Czy powinny wzbudzać niepokój?

Przeczytaj również: Rekonwalescencja po operacji biustu

Rozpieranie w klatce piersiowej

Rozpieranie klatki piersiowej najczęściej stanowi bezpośredni skutek wszczepienia implantów, które „rozpierają” tkanki – zwiększają ich napięcie. Przestrzeń, w której lokowany jest implant, jest precyzyjnie mierzona i odpowiednio przygotowywana, m.in. zamykane są naczynia krwionośne. Po włożeniu wkładki rana zszywana jest warstwowo. Poszczególne etapy zabiegu również mogą przyczyniać się do dolegliwości pooperacyjnych.

Uczucie „rozpierania” piersi może utrzymywać się przez kilka tygodni po zabiegu. Ból i „rozpieranie”, „ciągnięcie” piersi można redukować za pomocą odpowiednich ćwiczeń ruchowych i krótkich (kilkuminutowych) spacerów w pozycji wyprostowanej (podczas chodzenia należy pamiętać o rozluźnieniu mięśni klatki piersiowej i kończyn górnych).

Uczucie "zgniecionej" klatki piersiowej

Pacjentki mogą skarżyć się na uczucie ucisku i „ciężkości” piersi podczas oddychania, zwłaszcza w pierwszych dobach po operacji. Tuż po wybudzeniu wystąpić może również senność, pewne splątanie intelektualne, rozkojarzenie, osłabienie.

Za uczucie „zgniatanej” klatki piersiowej odpowiadać może specjalny biustonosz pooperacyjny, wyposażony w górny pas, który wywiera ucisk na klatkę piersiową, zapobiegając w ten sposób przemieszczeniom implantów. Dyskomfort może nasilać dodatkowo opatrunek pooperacyjny i szwy.

Pacjentka, po nocy spędzonej w klinice i po konsultacji lekarskiej, wypisywana jest do domu z zaleceniem m.in. stałego noszenia biustonosza, który zdejmowany jest (najczęściej) dopiero po kilku dobach od operacji, podczas wizyty kontrolnej w klinice. Po tym czasie pacjentka może nakładać i zdejmować biustonosz samodzielnie (np. przed kąpielą), ale powinna nosić go przez 4–6 tygodnie (zarówno w dzień, jak i w nocy). Po ok. miesiącu zaleca się stosowanie biustonoszy bez fiszbin, np. biustonoszy sportowych.

Zmęczenie po powiększaniu piersi

Zmęczenie po zabiegu powiększania piersi nasilane jest przez konieczność snu w pozycji leżącej na plecach – pozycji dla większości pacjentek niewygodnej i „nienaturalnej” podczas odpoczynku nocnego, która może utrudniać zasypianie. W łóżku nie można ponadto zapominać o unikaniu unoszenia ramion, zakazie podpierania się rękami i napinania mięśni klatki piersiowej.

Zmęczenie może nasilać także nocny ból pleców, związany z przyjmowaniem wymuszonej pozycji. Ulgę może przynieść podłożenie poduszki pod kończyny dolne i sen z kończynami nieco uniesionymi względem tułowia. Pozycja tego rodzaju ułatwia rozluźnienie mięśnia biodrowo-lędźwiowego. Można również podkładać małe poduszki pod biodra i łopatki, np. pod lewą łopatkę i prawe biodro i po pewnym czasie zmieniać ten układ (wsuwać poduszeczki pod prawą łopatkę i lewe biodro). Lekarz może zalecić też wykonywanie odpowiednich ćwiczeń w pozycji leżącej.

Najczęściej w 2. tygodniu od zabiegu można spać w lekko zrotowanej pozycji (zabezpieczając się przed mimowolnym przewróceniem na brzuch). Organizm potrzebuje ok. 6–8 tygodni, by wytworzyć prawidłową torebkę łącznotkankową wokół implantu, która utrzymuje implant w odpowiednim położeniu i zapobiega jego przesunięciom. Wcześniej istnieje ryzyko jego przemieszczenia, rotacji, zwinięcia.

Twardość w piersiach

Po operacji piersi są twardsze, bardziej wypukłe i uniesione – obrzęknięte i zaczerwienione, co przez pewien okres „maskuje” wyniki interwencji chirurgicznej. Z czasem jednak zmiany ustępują, rany pooperacyjne ulegają wygojeniu, blizny bledną i miękną, a piersi nabierają naturalnego, oczekiwanego wyglądu.

Należy pamiętać, że za „twardość piersi” odpowiadać może nagromadzenie płynu surowiczego w tkance (seroma) – czasem dochodzi do powstania przestrzeni w jamie ciała wypełnionej płynem limfatycznym. W takim przypadku lekarz może zadecydować o leczeniu chirurgicznym polegającym zwykle na nakłuciu, odessaniu płynu i nałożeniu opatrunku uciskowego.

Ból przy podnoszeniu rąk po powiększaniu piersi

Przyczyną bólu podczas unoszenia rąk jest duże napięcie tkanek po wprowadzeniu implantu i uraz planowy (operacja). Dolegliwości bólowe mogą być bardziej dokuczliwe, jeśli implanty umieszczono pod mięśniem piersiowym większym, co wiąże się z koniecznością przecięcia części jego przyczepów. Taka lokalizacja implantów wymaga zwykle dłuższego okresu rekonwalescencji.

Tuż po operacji pacjentki nie odczuwają bólu (utrzymuje się działanie środków znieczulających), mimo to powinny ograniczyć poruszanie ramionami (m.in. unikać podpierania rękami w czasie zmiany pozycji), ściśle przestrzegać zaleceń i zachować ostrożność podczas poruszania się. W pozycji stojącej ręce powinny być swobodnie spuszczone wzdłuż tułowia. Jeśli pacjentka czuje się na siłach, wskazane są krótkie spacery (jako profilaktyka dolegliwości ze strony klatki piersiowej).

Przez kilka (6-8 tygodni) po zabiegu powiększania piersi zaleca się unikać ruchów angażujących mięśnie piersiowe większe, w tym ruchów rotacyjnych wykonywanych np. podczas zamykania drzwi. Niewskazane jest także wysuwanie/cofanie barku przy różnych czynnościach dnia codziennego, takich jak krojenie (w kuchni). Nie powinno się unosić ramion w pozycji leżącej (w czynność zaangażowany jest głównie mięsień piersiowy większy).

Krwiaki

W uproszczeniu można powiedzieć, że krwiak to „zbiornik” wynaczynionej krwi pomiędzy tkankami. Takie patologiczne skupisko krwi zwykle jest wyczuwalne palpacyjnie – pod wpływem lekkiego ucisku można wyczuć przelewający się zbiornik gęstego płynu pod skórą  (chełbotanie). Krwiaki mogą utrudniać procesy gojenia. Większość chirurgów stosuje dreny po operacji, którymi wynaczyniona krew może być odprowadzana.

W niektórych przypadkach konieczne bywa usunięcie krwiaków, często jednak drobne wynaczynienia krwi pozostawia się bez interwencji, ponieważ organizm może je wchłonąć. Czasem eliminację krwiaków wspomaga się fizjoterapią.

Opuchlizna (obrzęk po powiększaniu biustu)

Obrzęki w pierwszych dobach po operacji mogą narastać – ściany naczyń krwionośnych zwiększają przepuszczalność, z naczyń wysącza się osocze i zaczyna gromadzić się w przestrzeni międzykomórkowej. Obrzęki mogą utrzymywać się nawet do kilkunastu tygodni po zabiegu. Również dlatego należy wystrzegać się dokonywania przedwczesnych ocen efektów zabiegu – na ostateczne rezultaty należy poczekać ok. 3-6 miesięcy.

Czas procesu gojenia i rekonwalescencji pozabiegowej zależy w dużym stopniu od przestrzegania zaleceń lekarskich przez pacjentki. Wspiera go również stosowanie wskazanych przez lekarza kremów i maści. Ograniczeniu obrzęków sprzyjają m.in. zabiegi fizykalne i ćwiczenia ruchowe zalecone przez fizjoterapeutę (znaczne obrzęki mogą powodować ból i utrudniać przepływ krwi).

W pierwszych tygodniach po zabiegu zaleca się oszczędzający tryb życia, unikanie wysiłku fizycznego, ćwiczeń, zajęć sportowych i dźwigania. Podczas unoszenia rąk należy zachowywać ostrożność i przestrzegać zaleceń lekarskich. Zaleca się rozluźniać mięśnie klatki piersiowej i ramion (unikać ich napinania), co sprzyja redukcji obrzęków.

Sączenie się z rany

Z rany może sączyć się nieduża ilość przejrzystego, surowiczego płynu. Niewielki przesięk z rany pooperacyjnej z reguły nie jest powodem do niepokoju. Opatrunek powinien skutecznie go wchłaniać. W ranach, w których procesy gojenia mają prawidłowy przebieg, wysięk może je wspomagać, chroniąc łożysko rany przed wyschnięciem, wspierając migrację komórek, podziały komórkowe i transport substancji odżywczych.

Jeśli jednak wysięk, dolegliwości bólowe i rumień wokół rany nasilają się, należy skontaktować się z lekarzem. Gęsty (ropny) sączący się płyn wraz z zaczerwienieniem może wskazywać na zakażenie. Warto mieć na uwadze, że przesięk surowiczy może w pewnych warunkach przekształcić się w proces ropny.

Zasinienie w górnej części brzucha

Siniec (podbiegnięcie krwawe lub wybroczyny) oznacza wynaczynienie krwi z małych naczyń i wylew krwi do tkanki. Zmiany tego rodzaju często przybierają barwę sinogranatową. Podczas zabiegów chirurgicznych zawsze pewna ilość krwi wydostaje się z naczyń i wsiąka w tkankę. Przesięk stopniowo gromadzi się pod skórą, wpływając na jej kolor. Efektem są zasinienia skóry, które mogą występować od kilku godzin do nawet kilku dni po operacji.

Wybroczyna (w odróżnieniu od krwiaka) odnosi się do tkanki nasiąkniętej pojedynczymi krwinkami czerwonymi, które mogą przemieszczać się między komórkami. Kiedy ich nagromadzenie jest znaczne, skóra zmienia barwę, pojawia się tkliwość i warunki korzystne do powstania obrzęków.

Przesięk z erytrocytami może przemieszczać się w dół – obserwujemy wówczas zasinienie pod operowaną okolicą, w tym przypadku – w górnej części brzucha. Stopniowo wybroczyny są eliminowane z organizmu – proces może trwać do kilku tygodni.

Wchłanianie wybroczyn przyspieszają np. chłodzenie, masaże (ściśle według wskazań lekarskich).

Specjaliści wykonujący zabieg powiększania piersi implantami

Cena powiększania piersi uzależniona jest od docelowego rozmiaru biustu i stopnia zaawansowania planowanej procedury. Waha się w granicach od 19 000 zł w przypadku implantu okrągłego i od 20 000 zł w przypadku implantów anatomicznych.

Zabieg przeprowadzamy we Wrocławiu, a lekarzem zajmującym się wykonywaniem powiększania piersi jest dr n. med. Wojciech Rybak.

Osoby zainteresowane konsultacją z lekarzem zachęcamy do kontaktu.

W przypadku dodatkowych pytań służymy pomocą.

Zachęcamy do zapoznania się również z następującymi materiałami:

• Powiększanie biustu – przegląd metod i możliwe do osiągnięcia efekty
• Chirurgia plastyczna – najpopularniejsze zabiegi
• Jak dobrać implanty piersi
• Powiększanie biustu implantami
• Implanty anatomiczne – efekty, rozmiary i zdjęcia
• Powiększanie piersi implantami – najczęstsze pytania

Efekty powiększania piersi - zdjęcia przed i po

ZOBACZ ZDJĘCIA PACJENTEK PRZED I PO POWIĘKSZANIU BIUSTU IMPLANTAMI

Źródła:

Sorg H., Tilkorn D.J., Hager S.  et al. Skin Wound Healing: An Update on the Current Knowledge and Concepts. Eur Surg Res. 2017;58(1–2):81–94.

Landén NX, Li D, Ståhle M. Transition from inflammation to proliferation: a critical step during wound healing. Cell Mol Life Sci. 2016;73:3861-3885.

Erian A, Shiffman MA. Complications of breast augmentation. In: Shiffman MA, Di Giuseppe A, editors. Body Contouring. 2010. pp. 93–117.

Seth AK, Kim J. Acute symptomatic hematoma with defined etiology seven years after breast reconstruction: A case report and literature review. Can JPlast Surg. 2010;18:27–9.

Strbo N, Yin N, Stojadinovic O. Innate and adaptive immune responses in wound epithelialization. Adv Wound Care. 2014;3:492-501.

Hedén P, Montemurro P, Adams WP et al. Anatomical and Round Breast Implants: How to Select and Indications for Use. Plast Reconstr Surg. 2015;136(2):263-72.

McArdle B, Layt C. A case of late unilateral hematoma and subsequent late seroma of the breast after bilateral breast augmentation. Aesthetic Plast Surg. 2009;33:669–70.

McCarthy CM, Cano SJ, Klassen AF et al. The magnitude of effect of cosmetic breast augmentation on patient satisfaction and health-related quality of life. Plast Reconstr Surg. 2012;130:218–223.

Diaz JF. Review of 494 Consecutive Breast Augmentation Patients: System to Improve Patient Outcomes and Satisfaction. Plast Reconstr Surg Glob Open. 2017;5(10):e1526.

Reece EM., Ghavami A., Hoxworth RE. et al. Primary breast augmentation today: A survey of current breast augmentation practice patterns. Aesthetic Surgery Journal 2009;29:116–121.

Witmanowski H, Jundziłł A. Chirurgia plastyczna. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2019.

Kolasiński J. Chirurgia estetyczna piersi. Aesthetica. 2014;4:11-14.

Jewell ML. Silicone gel breast implants at 50: The state of the science. Aesthetic Surgery Journal 2012;32:1031–1034.

Gladfelter J., Murphy D. Breast augmentation motivations and satisfaction: A prospective study of more than 3000 silicone implantations. Plastic Surgical Nursing. 2008;28:170–174.

Szwedo J. Rehabilitacja po operacjach estetycznych. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.

Tebbetts JB, Adams WP. Five critical decisions in breast augmentation using five measurements in 5 minutes: the high five decision support process. Plast Reconstr Surg. 2005;116(7):2005-16.

Son D, Harijan A. Overview of Surgical Scar Prevention and Management. J Korean Med Sci. 2014; 29(6): 751–757.

Peters W, Fornasier V, Howarth D. Late unilateral hematoma after breast augmentation. Plast Surg. 2014;21:18–21.

Gherardini G, Zaccheddu R, Milner S et al. Breast augmentation with silicone implants: the role of surgical drainage – report on 502 consecutive patients. Eur J Plast Surg. 2006;29:9–12.

Eming SA, Martin P, Tomic-Canic M. Wound repair and regeneration: mechanisms, signaling, and translation. Sci Transl Med. 2014;6:265sr6-265sr6.