Odstające uszy

Opis problemu

Odstające małżowiny uszne należą do najczęstszych wad rozwojowych małżowin usznych. Zwykle nie wiążą się z deficytami funkcjonalnymi. Stanowią problem estetyczny, który może nieść implikacje psychospołeczne, szczególnie u młodych pacjentów. Kobiety mogą ten defekt zamaskować odpowiednio dobraną fryzurą, w przypadku mężczyzn zaś są one widoczne, dlatego też mężczyźni częściej poddają się zabiegowi, którego celem jest korekta kształtu uszu.

Wada może występować jednostronnie, zwykle jednak jest obustronna . Stopień odstawania, zaburzenia kształtu lub rzeźby małżowin usznych mogą znacznie różnić się po obu stronach. Często jest to wada izolowana, w niektórych przypadkach może współistnieć z innymi anomaliami wrodzonymi.

Według dostępnych danych, odstające ucho dotyczy ok. 5% populacji . Za ucho odstające odpowiadać może brak wykształconej grobelki i jej odnóg, zbyt obszerna i głęboka muszla, jednoczesny brak grobelki i nadmiernie obszerna muszla.

Obrąbek (obrzeże małżowiny) nie powinien odstawać od czaszki na więcej niż 1,5-2 cm; prawidłowo kąt między małżowiną uszną a głową wynosi ok. 20-30 st. Zmiany w wartościach warunkują odstawanie małżowiny usznej; wskazaniem do operacji plastycznej uszu są istotne odchylenia od normy. Zabieg, wykonywany zwykle ze wskazań wyłącznie estetycznych, polega na zmianie położenia, kształtu lub rozmiaru małżowiny usznej.

Operacja pozostaje główną metodą korekcji odstających małżowin usznych.

Przyczyny/czynniki determinujące

Do najczęstszych nieprawidłowości anatomicznych przyczyniających się do odstawania ucha należą: niedorozwój grobelki, niewłaściwe ukształtowanie fałdów chrząstki małżowiny usznej, przerost chrząstki małżowiny, zbyt głęboka muszla małżowiny.

Grobelka to wypukły, środkowy fragment ucha, tak zwana wewnętrzna krawędź, za którą małżowina zagina się w kierunku głowy.

Odstawanie górnej części obrąbka jest skutkiem zwykle braku/niedoboru fałdu grobelki, środkową część wypukłości uwydatnia głęboka muszla, część dolną – odstawanie płatka małżowiny usznej. W wyniku niewykształconej grobelki i połączenia muszli z czółenkiem dochodzi do powstania małżowiny w kształcie czaszy (i wystawania środkowej części małżowiny).

Specyficzna etiologia tej wady rozwojowej nie została ustalona; tylko nieliczne przypadki związane są z odrębnymi chorobami wrodzonymi lub genetycznymi .

Wśród czynników patogenetycznych, omawianych w przypadku odstających uszu, wymienia się czynniki genetyczne i mutacje punktowe. Rozważano również znaczenie wypływów środowiskowych w ciąży (hipotezy nie udało się potwierdzić).

85% wzrostu małżowiny usznej przypada na pierwsze pięć lat życia . Do 10. roku życia obserwuje się stosunkowo nieduży wzrost w wymiarach poziomym i pionowym. Wtedy ustala się ostateczny kształt i ustawienie małżowiny usznej.

Zobacz także: Operacje plastyczne twarzy

Który zabieg wybrać?

Otoplastyka – podstawowe informacje o zabiegu

Odstające ucho jest głównym wskazaniem do otoplastyki – chirurgicznej korekcji odstających małżowin usznych. Podczas zabiegu najczęściej wykonuje się cięcie za małżowiną uszną; po odsłonięciu chrząstki modeluje się ją za pomocą nacięć, po czym zakłada szwy materacowe. Celem otoplastyki jest przywrócenie lub wytworzenie prawidłowego, estetycznego kształtu i ustawienia małżowiny usznej, która powinna harmonizować z innymi elementami twarzy.

Operację przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, rzadziej w znieczuleniu ogólnym. U pacjentów dorosłych oraz u osób nieletnich współpracujących, wykonujących polecenia, dobrze zmotywowanych i przygotowanych psychicznie, zabieg można wykonać w znieczuleniu miejscowym.

Chirurgiczne leczenie odstających małżowin usznych jest zagadnieniem ważnym zarówno ze względów estetycznych, jak i psychologicznych oraz społecznych.

Wiele metod korekcyjnych odstających uszu polega na nacięciu, przecięciu lub wycięciu fragmentów chrząstki, z wykorzystaniem chirurgicznego dostępu od tyłu małżowiny – (możliwy jest również dostęp od przodu). Techniki są stale modyfikowane w celu poprawy wyników estetycznych i minimalizacji ryzyka powikłań.

Opisano liczne metody chirurgiczne, które można zastosować w zależności od konkretnych zmiennych anatomicznych, wpływających na odstawanie uszu. Odstawanie górnej części małżowiny w wyniku słabo wykształconej odnogi grobelki wymaga utworzenia fałdu grobelki. W przypadku odstawania części środkowej rozważa się wycięcie fragmentu muszli lub przymocowanie muszli do okostnej wyrostka sutkowatego (części kości skroniowej). Wystawanie płatka małżowiny koryguje się w zależności od przyczyny problemu, zwykle przez zmianę położenia ogona obrąbka lub nacięcia i przesunięcie skóry za płatkiem.

Dlatego niezbędna jest skrupulatna ocena przedoperacyjna i dokładne zaplanowanie indywidulanego postępowania operacyjnego, uwarunkowanego przez rozpoznane zniekształcenie.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Klinika Medycyny Estetycznej (@ars_estetica)

Techniki operacyjne

Duża różnorodność deformacji wymaga odrębnych sposobów postępowania. Dlatego leczenie odstających uszu ewoluowało na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci; opracowano wiele technik korekcyjnych, jak techniki Mustardé’a, Furnasa, Converse’a, Stenströma i in.

Zazwyczaj chirurgiczne leczenie odstających małżowin usznych polega na łączeniu różnych technik. Metody korekcji ograniczające się do zastosowania szwów wykorzystywane są głównie w przypadku miękkiej, plastycznej chrząstki, bez cech istotnej sprężystości. Sztywna chrząstka wymaga osłabienia przez wykonanie nacięć od przodu. Jeśli istnieją wskazania, wykonuje się zmniejszenie muszli (wycięcie chrząstki) .

Korekcja odstających uszu to zabieg, który wykonujemy zarówno we Wrocławiu, jak i w Warszawie.

ZOBACZ ZDJĘCIA PACJENTÓ PRZED I PO OPERACJI USZU

Zachęcamy do zapoznania się z następującymi materiałami:

• Operacja plastyczna uszu na czym polega korekcja uszu?
• Korekta odstających uszu – ile kosztuje operacja uszu i co jest wskazaniem do jej wykonania?
• Rekonwalescencja po operacji uszu
• Chirurgia plastyczna – najpopularniejsze zabiegi