Nadmierne pocenie

Pocenie się pełni kluczową rolę w termoregulacji organizmu ludzkiego. W skórze przeciętnego, dorosłego człowieka znajduje się od 1,5 do aż 5 milinów gruczołów potowych. O tym, co decyduje o nadmiernym poceniu się dowiecie się z artykułu, w którym odpowiadam na pytania dotyczące rodzaju gruczołów potowych, wpływu układu nerwowego na pocenie się, jakości życia osób borykających się z problemem oraz dostępnych metodach leczenia.

Dwa rodzaje gruczołów potowych

Istnieją dwa rodzaje gruczołów potowych:

• gruczoły potowe ekrynowe, które stanowią ok. 90% wszystkich, są bardzo efektywne w produkcji potu, zawierającego płyn i elektrolity, co ma kolosalne znaczenie w regulacji temperatury ustroju, najliczniejsze ich skupiska znajdziemy na dłoniowej powierzchni rąk oraz podeszwowej powierzchni stóp; nie ma ich jedynie w obrębie czerwieni wargowej i narządów płciowych;
• gruczoły potowe apokrynowe, jest ich zdecydowanie mniej, zlokalizowane są głownie w obrębie pach, okolic krocza i pachwin, wydzielają pot zawierający białka, feromony i steroidy; zapach potu, wydzielanego przez gruczoły apokrynowe jest intensywny, ze względu na kontakt z bakteriami, kolonizującymi naszą skórę; działanie gruczołów apokrynowych związane jest silnie z bodźcami, np. stresem czy ekscytacją bądź podnieceniem.

Około 99% potu to woda, pozostałe 1% zawiera elektrolity, mocznik, kwas moczowy, amoniak. Dziennie wydzielamy 550-750 ml potu, ale w trakcie ekstremalnego wysiłku fizycznego ta objętość może wzrosnąć nawet do 3 litrów!

Układ nerwowy i przyczyny nadpotliwości wtórnej

Praca gruczołów potowych jest w głównej mierze kontrolowana i regulowana przez autonomiczny układ nerwowy, nie mamy więc nad nią świadomej kontroli. Za termoregulację odpowiadają głownie gruczoły ekrynowe, natomiast apokrynowe aktywowane są przez hormony stresu, czyli np. adrenalinę.

• zaburzenia hormonalne, jak cukrzyca (szczególnie stan hipoglikemii), nadczynność tarczycy, a także naturalny stan menopauzy,
• choroby neurologiczne, np. choroba Parkinsona, uraz rdzenia kręgowego, guzy mózgu, zespół Arnolda-Chiariego,
• fobie,
• nowotwory, w tym chłoniaki, rakowiaki, guzy chromochłonne,
• przyjmowanie niektórych leków, np. sterydów, leków przeciwpsychotycznych, inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, sidenafilu (czyli popularnej Viagry), leków hipoglikemizujących,
• infekcje, np. sepsa, bakteryjne zapalenie wsierdzia, gruźlica,
• niewydolność serca,
• otyłość,
• nadużywanie alkoholu,
• zespół odstawienny.

Zobacz także: Nadpotliwość – przyczyny i metody leczenia

Nadpotliwość i jej wpływ na jakość życia

Przyczyna idiopatycznej nadpotliwości nie została jak dotąd ustalona (stąd nazwa). Ograniczona, idiopatyczna nadpotliwość dotyczy najczęściej pach, rąk, stóp i owłosionej skóry głowy, ze względu na dużą koncentrację gruczołów potowych w tych obszarach. Zazwyczaj objawy występują wcześnie, już w okresie dojrzewania oraz w wywiadzie można ustalić podobne problemy w rodzinie, co sugeruje możliwą genetyczną skłonność.

Występowanie nadpotliwości ma ogromny, negatywny wpływ na jakość życia osoby nią dotkniętej. Zazwyczaj nadpotliwość determinuje wybór ubioru, powoduje wstyd w sytuacjach zawodowych, socjalnych i intymnych, stanowi źródło cierpienia emocjonalnego. W ekstremalnych postaciach prowadzi do:

• przewlekłej maceracji naskórka,
• występowania bolesnych otarć,
• nadkażeń bakteryjnych,
• niegojących się ran.

Metody leczenia nadpotliwości

Leczenie wtórnej nadpotliwości to głównie leczenie choroby podstawowej.

Przy pierwotnej prym wiedzie leczenie nadpotliwości botoksem, które czasowo bardzo ogranicza pocenie się w obszarach poddanych zabiegowi. Jest to zabieg bezpieczny, pod warunkiem wykonania przez doświadczonego lekarza. W mojej opinii jego jedyną wadą jest konieczność powtarzania, co 3-12 miesięcy w zależności od stopnia nadpotliwości.

W przypadku pach rozwiązaniem jest także laserowe leczenie nadpotliwości, które u około 70-80% jest rozwiązaniem permanentnym. Część pacjentów po 6-12 miesiącach będzie wymagała leczenia uzupełniającego w postaci analogicznej laseroterapii.

Zobacz także: Nadpotliwość pach – jaką metodę leczenia wybrać?

Przy bardzo nasilonej nadpotliwości, słabo reagującej na powyższe opcje terapeutyczne, rozważyć należy torakoskopową sympatectomię piersiową lub (gdy problem dotyczy stóp) laparoskopową sympatectomię lędźwiową.

Leczenie nadpotliwości Wrocław

Leczeniem nadpotliwości w Ars Estetica we Wrocławiu zajmuje się dr n. med. Diana Kupczyńska.

Leczenie nadpotliwości Warszawa

Zabiegi w placówce w Warszawie wykonuje dr n. med. Diana Kupczyńska, dr Małgorzata Legocka oraz dr n. med. Michał Kowalczewski.

Osoby zainteresowane konsultacją zapraszamy do kontaktu.